فاخته- اگر با دقت به اطراف خود به طور جامع نگر وبدون تعصب بنگریم متوجه می شویم که در باب مدیریت های شوک آور و ناباورانه،همیشه آنتاگونیست از دل جریانی بر خواهد خاست که در مقطعی بیشترین انزوا را داشته و یا در گوشه رینگ گرفتار آمده وپی در پی ضربات آپرکات چپ وراست را تجربه کرده است.
مهم نیست در گوشه رینگ چقدر ضربه خورده ای و بارها تا یک قدمی ناک داوون شدن شماره های یک تا ده را توسط داور رینگ در حالت گیجی و منگ بودن شنیده وباز هم به پا خواسته ای که به مبارزه جوانمردانه ادامه بدهی، مهم استقامت و روی پای خود ایستادن است تا زنگ پایان مسابقه!.
وقتی در کل وقایع و رفتن و آمدن برخی مدیریت ها حتی نمی شود تحلیل درست و دقیقی از گذشته داشت؟ چگونه می توان نسبت به پیش بینی آینده اظهار نظر و قضاوت کرد؟.
در تاریخ بخش کشاورزی در مقاطع تاریخی خیلی دور و نزدیک در کل بدنه اصلی که همان کارمندان در تمامی رسته ها ورده ها بوده فقط کسانی مانا وجاودان خواهند ماندکه ردی از اثربخشی مثبت از خود به جای گذاشته باشند.
این رده پرسنلی بین ۳۰ و حداکثر ۴۰ سال شاید در بدنه کاری حفظ شده اما این طول زمان اصلا شامل یک دوره مدیریت ارشد وعالی نخواهد بود.
بارها نوشتیم وباز هم به شرط حیات خواهیم نوشت که در بین آمد وشد مدیریتی مهم برنامه و نیل به اهداف راهبردی است ونه شوآووف و خود شخص مدیر ! زیرا باید زمان بگذرد تا بتوان عملکرد یک مدیر عالی یا ارشد را با توجه به شاخصه های کمی و کیفی سنجید ودر این راستا ببخشید به چه کسی مربوط است چه فردی رفته و چه شخصی آمده یا خواهد آمد؟.
شاقول وتراز همان عملکرد به نسبت گذشته ها است که زمان خواهد برد. در مقطع کنونی توسط وزیر جدید [نیمه دوم سال ۱۴۰۰]در وزارت جهادکشاورزی تعویض های مدیریتی در امور دام و طیور، شرکت پشتیبانی، شرکت شهرک ها، امور عشایر، تعاونی روستایی، برنامه ریزی، امور اقتصادی، روابط عمومی، امور بین الملل، تات، امور اراضی، دامپزشکی و...‌ به طور عملی صورت گرفته و بخشی از تاریخ معاصر وزارتخانه رقم خورد و ثبت شد اما کجاوه های پوسیده و گرفتار در امواج طوفانی آیا شوربختانه به ساحل آرامش و آسایش خواهند رسید؟ زمانی که حتی دعا و آرزو نمودن برای یک موفقیت فرارو موجب تهمت و بهتان در راستای تعریف و مجیز گویی برای نویسندگان می شود بدانید و آگاه باشید برای کوتوله های فکری نه وقت پاسخگویی داریم ونه معتقد هستیم کسی که حداقل ۵۰ تا ۶۰ سال از عمر اش را طی کرده نه قابل انعطاف است ونه مستعد تربیت اخلاقی!.هرگز مباد که با نام بردن از افراد کوچک وشارلانتیزم فسیل شده آنان را بزرگ کنیم و شاید در جمع خودشان قمه به دست و گنده گو باشند اما در جمع فرهیختگان و رسانه ها پادوی دم درب هم هرگز محسوب نخواهند شد و به یاد داشته باشند ما اهالی رسانه حتی دستمال چرک داخل داشبورد اتومبیل ها را نیز به دستان ناپاک آنان نخواهیم داد که شاید سر چهار راه ها و چراغ قرمز، شیشه های گل آلود اتومبیل ها را هم پاک کنند!

علیرضا کیهان پور
روزنامه نگار