فاخته- ضرباهنگ پروسه تکاملی فراخوان ها و بررسی موضوعات مهم نشریه وزین الکترونیکی »فاخته« به ایستگاه چهارم رسیده که جای بسی خوشحالی و مسرت مخاطبان و مجموعه خدمتگزاران خانواده بزرگ و بالنده دامپزشکی و پیرادامپزشکی در بستری از تجارب و تضارب آرای صاحب نظران و متخصصان است که جوانه زدن و شکوفایی آن چه بخواهند و چه نخواهند! به ثمر خواهد نشست که در نهایت به امنیت غذایی و تغذیه ای (FAO) جامعه در چشم انداز و افق آینده در لنگرگاه سلامتی غذا به ساحل آرامش خواهد رسید و شک و شبهه ای در تحقق اهداف کمی و کیفی و راز ماندگاری آن برای سلامتی آحاد جامعه هرگز متصور نبوده و دست در دست هم و همه با هم به چنین دستاوردی ایمان داشته و خواهیم داشت.
و اما کلام مهم این توصیه ترجُمان و مراجعه به آرا و دیدگاه های مکتوب و مستتد شایستگان (بازنشستگان) ادواری و شاخص بخش دولتی دامپزشکی آقایان؛ دکتر مسعود هاشم زاده و دکتر محمد مهدی شفیعی پور روسای پیشین سازمان دامپزشکی کشور پس از سال ۱۳۵۸ و دکتر محسن مشکوه(معاون پیشین سازمان) و هم اینک فعال و دارای مسئولیت در شورای نظام دامپزشکی استان تهران در ۲۰ سال اخیر، خالی از لطف و مرور در این راستا یعنی دیدگاه مثبت اندیشی و دلسوزانه نعمت! انگاشتن این ظرفیت ها به شرط ساماندهی و سازماندهی (م. هاشم زاده) و معضل درمانگران غیر مجاز(م. مشکوه) بخش دامپزشکی نبوده که نویسنده این نوشتار یعنی اینجانب بیش از دو دهه افتخار همکاری اداری با این اساتید و آشنایی با الگوهای مدیریتی، اداری، منش، روش و التزام به منشور اخلاقی اطلاع رسانی و رسانه ای هدفمتد نامبردگان و سایر دامپزشکان، پیرادامپزشکان و متخصصان بین رشته ای مانند روابط عمومی، امور بین الملل و IT و ICT سازمان های دامپزشکی و نظام (NGO) که شامل افراد بسیلری بوده و با احترام به آنانی که برای خلاصه گزینی این نوشتار؛ اسامی آنان از قلم به ناچار به درج در یادداشت فوق نیامده است را داشته و اسباب مسرت، توفیق، کسب تحصیل و تهذیب در محضر آنان برای بنده بوده و می تواند در این راستا مکمل این دیدگاه و نوشتار مکتوب در هفته های پایانی فصل و ماه و روزهای سرد زمستانی سال ۱۴۰۱ باشد که این توصیه و مرور دیدگاه های دلسوزانه این عزیزان را در طلیعه بهار طبیعت و آستانه فرا رسیدن نوروز سال ۱۴۰۲ به فال نیک گرفته و خواهیم گرفت.
مدیریت، برنامه ریزی، ساماندهی، کنترل و ارزیابی و پایش منظم از ارکان اصلی پرداختن به رفع مصائب، مشکلات و بررسی جامع ابعاد ظهور نوپدید های درمانی از جمله دخالت در امور تخصصی پیشگیری و تیمار دام و حیوان توسط افراد غیر مجاز ولو در زمان »فاورس ماژور« بودن و ابتدا به ساکن نیاز به مقوله بسیار مهم و راهبردی فرهنگ سازی داشته، دارد و خواهد داشت که این پدیده نامانوس منسوخ شده از قدیم تاکنون موضوعی بسیار جدی و کاملا بدون تعارف و پرده پوشی است که نباید ساده انگاره از کنار و حتی از درون آن برای سلامتی آحاد جامعه و دام و حیوان اهلی که سرمایه دامداران و پرورش دهندگان ذیربط است عبور کرد و گذشت. قوانین و آیین نامه های اجرایی بازدارنده کنونی سازمان های دامپزشکی و نظام دامپزشکی، حمایت قاطع مجلس از به روز رسانی قوانین جدید بازدارنده، قوه قضاییه، افزایش هزینه ها و جرائم این دخالت های غیر تخصصی، بهره برداری و استفاده بهینه از تجارب منطقه ای، فراسرزمینی و سازمان های بین المللی قانون مدار،تدوین یک الگوی مناسب جامع نگر حمایتی، رسانه های ارتباط جمعی، نشریات، تبلیغات، جشنواره ها، همایش، سمینارها و وبینارهای تخصصی، استفاده از فرصت های شنیداری، تصویری رادیو، تلویزیون، فضای مجازی قانونمند و به ویژه سازمان های مَردم نهاد( سمَن ها) وابسته، همگرایی و هم اندیشی با بیش از ۷۰ هزار گروه های جهادی که تا عمق روستاها و سرحدات کمتر توسعه یافته و یا در حال محرومیت زدایی در راستای مولفه های توسعه جامع نگر، ظرفیت سنجی نقطه به نقطه پهنای زیست بوم های به ویژه روستایی و عشایرکوچ رو و نیمه کوچ رو، مطالعات آمایش سرزمین برای نیل به همگرایی تصمیمات کارساز، تخصیص منابع انسانی و اعتباری، متمرکز نمودن انجام وظایف تکالیف روستایی و ادغام نهاد های مشابه مرتبط که بیشترین اهداف عملی را به ویژه در امور روستائیان دامدار از جمله دارو و درمان دام و طیور بر عهده دارند از جمله مباحثی است که عمود برپایی خیمه آن فقط پرداختن به فرهنگ و فرهنگ سازی بومی و خاص هر منطقه داشته و رویش جوانه های بذرهای فرهنگ سازی از خمیر مایه خاک حاصلخیز وجدان کاری، حس مسوولیت و پرهیز از شعار زده گی فاقد علم و عمل و نه به سان پوسته ای شکننده و پوستین وارونه پوشیدن بر کالبَد فرصت سازی ها و ایجاد ظرفیت ها به دور از فرصت سوزی هاست.
اگر از منظر و معبر فرهنگ سازی مستمر و بدون توقف در این راستا با تلاش مضاعف و هدف گرایی مسُولانه به این معظل و آسیب شناسی درمانگران غیر مجاز حوزه دام و حیوان بپردازیم هرگز به درماندگان در این راه صعب العبور تبدیل نخواهیم شد!.
از مقاطع کودکستان ، پیش دبستانی تا دانشگاه باید با بهره گیری از معلمان، اساتید، جامعه شناسان ، پژوهشگران، کارشناسان، قصص، داستان، کتاب، رُمان، فیلم، پوستر، نقاشی، وسایل کمک آموزشی، اردوها و بازدید های ادواری تخصصی از مزارع پرورش دام و طیور به نهادینه کردن این فرهنگ کمک عملی نموده و این آیتم محدود کننده و تهدید زای سلامت افراد جامعه و ارتقای درمان و بهداشت دام، حیوان و طیور پرورشی، بومی و اهلی را در ابعاد منفی و خسارت زای آن که متاسفانه وجود داشته و موجب خسارات بعضا جبران نشدنی منابع انسانی و سرمایه ای شده است را از تهدید به فرصت تبدیل نماییم.
فراموش نکنیم با این فراخوان نشریه الکترونیکی فاخته، اینک طبیب بر سَر بالین خویش آمده و... و باید همت نموده که فرصت درمان برای اصلاح رفتارها و یکبار برای همیشه بایگانی نمودن درمانگر و ضد درمانگران غیر مجاز وجود داشته باشد و گرنه فرصت سوزی رخ نموده و خاکستر افسوس از این سوختن ها دل بر خواهد آورد که هرگز چنین مباد.
سال ۱۴۰۱ هم با تمام فراز و فرودهای خود و خاطرات آن به روزهای پایانی خود نزدیک می شود اما زحمات یکایک این جمع نوشتارگر، تحلیلگر و با مسئوولیت و بی حاشیه و اخلاق گرای منشور رسانه ای فاخته، ثبت و مستند جریده عالم شده و خواهد شد که فقط گذشت زمان و مکان بر آن مُهر نامیرایی و زنده بودن بهاری آن در رستخیز بهار طبیعت در سال ۱۴۰۲ که مصادف با ماه مبارک و سرشار از خیر و برکت »رمضان الکریم« است خواهد زد که امید است استمرار و پیوستگی این خدمتگزاری موجب خشنودی و رضای پروردگار عالم و بندگان عاشق آن باشد.
در پایان بر حسب وظیفه اخلاقی و ادب و واحترام، »بهاری به زیبایی شقایق، عطرگُل یاسمن و شکوفایی زنبق را برای همه عزیزان مخاطب و گرانقدر این سلسله نوشتارها، از درگاه مقدس و سرشار از عُطوفت و عشق خداوند متعال با طلیعه و آغاز تا پایان سال جدید ۱۴۰۲ آرزو نموده و به سهم خویش در طلب خیر، برکت و دعا و نیایش های بر آمده از دل سحر و شامگاه هان سرافرازان آزمون ربیع القرآن بوده و به امید خداوند مهربان خواهم بود.»
به یاد داشته باشیم که »پیشگیری از این رویه نامناسب و کاهش هزینه های مرتبط و مترتب برآن، خود نوعی درمان اصولی و حافظ سرمایه های معنوی و مادی سرزمینی و تلاش در راستای ساماندهی مطلوب برای نیل به اهداف جامع نگر بدون هدر رفت عنصر زمان و تحکیم امنیت زیستی، غذایی، تغذیه ای و سلامت جامعه« و پرهیز از مباحث حاشیه ایی در یک بستر اصولی و فاقد بروز تنش های احتمالی ایده آل برنامه ریزان خواهد بود که نوید چشم انداز تفکر به جای تصمیمات احساسی و باری به هر جهت کار کردن است!
ما بدین مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
علیرضا کیهان پور
مشاور عالی فاخته