فاخته- در فضای پیچیده کسب و کار جهان معاصر، مشاور بودن و مشاوره دادن ویژه گی های خاص خود را دارد که به طور خلاصه به آن اشاره می شود:
مشاور از درون سازمان ها
 مشاور خارج از سازمان ها
 دارای تخصص مدیریت مشاوره ای و...

نکته مهم شاید این نکته باشد فرد یا افرادی که خارج از یک مجموعه و یا یک سازمان و به انتخاب و مسوولیت مدیر عالی درون آن مجموعه وارد می شوند با دو چالش یا پارادوکس نهادینه شده و کاملا طبیعی مواجه هستند:
 عدم شناخت کافی در تمام ابعاد سازمان جدید که آشنایی با تاریخ و سیر تحولات گذشته تاکنون بسیار کار طاقت فرسا و نیازمند تلاش مضاعف و به ویژه مدارا و تعامل اخلاقی و انسانی با کل مجموعه اما تحت نظارت، هدایت و مراقبت شخص مدیریت عالی یک سازمان که پاسخگوی نهایی فعل و انفعالات بوده، هست و خواهد بود.

 مقاومت کارکنان و خود سازمان در برابر فرد یا افراد خارج از مجموعه به ویژه با چالش تغییرات و شایعات و نوع رفتاری که کل سامانه و مجموعه را دچار تنش و گرفتاری های تحمیلی در مقابل شرایط عادی و طبیعی خود خواهد کرد.
«لذا ترجمان این دو چالش یعنی یک بی سوادی و بی تجربگی محض سازمانی و کم آوردن مشاور خارج از مجموعه در مقابل سواد و تجربه بالای افراد درون سازمانی که منجر به عصبیت، مقاومت پنهان از طریق تزویر، تهدید، بهتان، تشتت افکار و نابسامانی درون سازمانی شده که اگر و متاسفانه حیاء و نجابت هم در این میان وجود نداشته باشد، هر نوع رفتار نابخردانه و غیر ضابطه مند از این افراد صادر می شود.»
در پایان باید اذعان داشت که ضمن احترام و پذیرش حق انتخاب هر مدیر عالی مسوول که تصمیم گیری و تایید نهایی فقط در حیطه وظایف و نظارت و مراقب وی است ، پایش، رصد و دیده بانی دقیق بر رفتار و کردار و اخلاق مشاورین منصوب شده مورد انتظار منطقی و عملی پرسنل مجموعه تحت مدیریت ایشان است که بخشی از مطالبات محسوب می شود.
با گرامیداشت نام و یادخاطره ساز قصه نوستالژیک و نه افسانه ساز کتاب فارسی قدیم یعنی " مرحوم ریز علی خواجوی و خانواده فداکار وی " که در دو بخش قبلی این یادداشت به آن پرداخته شد ، نگرانی و نا امیدی احتمالی از سوء رفتار و بی اخلاقی برخی افراد مبادا موجب این توصیه شود که تاریخ زندگی و رفتارچرک و ناجوانمردانه امثال گُنده لات های درباری یعنی امثال شعبان جعفری معروف به "شعبان بی مُخ" دوباره مطالعه شود که این گُنده لات لُمپن و بی خاصیت دربار رژیم منحط گذشته که ادعای ورزش باستانی و زور خانه ای داشت فقط یک زورگو و پهلوانک پنبه ای بود که لقب شعبان بی مُخ هم برایش حتی خیلی کم بود زیرا همان کسانی که او را بال و پَر دادند، پَر و بال خودشان نیز در آتش زورگویی به مردم و لُمپن بازی های شعبان(بی مُخ) جعفری های عربده کِش ؛ چُماق گرا و امثال وی مانند تلخک ها و کریم شیره ای ها به خاکستر تبدیل شد و یک عبرت تاریخی برای سردمداران فاسد دربار به جای گذاشت.