رئیس انجمن صنفی مسئولین فنی و ناظرین بهداشتی دامپزشکی استان تهران گفت: مسئولین فنی دامپزشکی در جامعه، افرادی گمنام هستند. در صورتی که هر روز مردم در حال استفاده از مواد غذایی مرتبط با فعالیت این افراد می باشند، اما عدۀ کمی از جامعه از زحمات شبانه روزی این خادمان سلامت آگاهی دارند.

به گزارش فاخته، دکتر مهرداد تشکری در خصوص تحصیلات و نیز سوابق اجرایی و صنفی خود می گوید، بنده دارای تحصیلات دکترای دامپزشکی و از مؤسسان و بعنوان رئیس هیات مدیره «انجمن صنفی مسئولین فنی و ناظرین بهداشتی دامپزشکی استان تهران» از سال ۱۳۹۴ تاکنون در خدمت همکارانم هستم. همچنین از مؤسسان و به عنوان رئیس هیات مدیره «کانون مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران کشور» فعالیت داشته ام.

هدف از تشکیل کانون سراسری انجمن های صنفی مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران چه بوده و آیا تاکنون به اهداف مدنظر دست پیدا کرده‌ اید؟

از اهداف کلی تشکیل کانون، می توان به موضوع کمک به همکاران شاغل در استان های مختلف، جهت تشکیل انجمن های صنفی استانی اشاره نمود. همچنین کانون به منظور بهره برداری هر چه بیشتر از برآیند توانایی های ذاتی انجمن های صنفی استان های سراسر کشور در جهت تأمین و حفاظت از جایگاه خطیر مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران و ایجاد همبستگی هر چه بیشتر در بین 22000 همکار شاغل در سطح کشور تاسیس شد. کانون، محلی برای تجمیع تصمیم گیری ها در بُعد کشوری است که ماحصل آن بهبود عملکردها و ایجاد وحدت رویه برای حفظ حقوق همکاران و افزایش سلامت سفره خانوارها است. ضمناً وجود کانون به لحاظ حقوقی و قانونی امکان مشارکت مسئولین فنی و دستیاران در تدوین یا اصلاح قوانین، مقررات و دستورالعمل های ملی را مهیا می کند و لذا سازمان دامپزشکی کشور بر اساس ماده 2 قانون بهبود مستمر کسب و کار براي اصلاح و تدوين مقررات و آيين‌نامه‌های مربوط مکلف به اخذ نظرات کانون می باشد و در غیر این صورت، اقدامی غیر قانونی حادث شده و قابل پیگیری از مراجع نظارتی است.

به نظر شما »کانون« تا چه حدی موفق به دفاع از حقوق مسئولین فنی بهداشتی اعم از دامپزشک و پیرادامپزشک بوده است؟

موفقیت »کانون« تابعی از اختیارات آن است، به عنوان مثال در استان هایی که تاکنون جلسات کمیته ماده ۱۹ تشکیل و اختیارات لازم به انجمن استانی داده شده است، عملکرد قابل قبول و خوبی از خود به جای گذاشته و آن استان توانسته سیاست های کانون را مورد اجرا و در نتیجه وضعیت کاری و معیشتی همکاران را نسبت به دیگر استان ها ارتقا و ساماندهی کند. همچنین هر زمان سازمان دامپزشکی کشور در خصوص تدوین و یا اصلاح قوانین و مقررات مربوط از نظرات کانون بهره برده، قوانین و مقررات ابلاغی بی نقص تر و با قابلیت اجرایی بیشتری بوده اند. از سوی دیگر کانون و انجمن های استانی، طی سالیان گذشته تلاش کرده اند تا همکاران مسئول فنی و دستیاران را نسبت به قوانین و مقررات جاری و نیز حقوق خود آشنا نمایند تا در چهارچوب قانون و در راستای بهبود شرایط مطالبه گری ایجاد شود. چرا که اساساً بنیان تشکل ها بر پایه مطالبه گری نهاده شده است.

مهم ترین نقص در اجرای آیین نامه نظارت بهداشتی مصوب هیات دولت را کدام مورد می دانید؟

طی سالیان گذشته یکی از مهمترین نقص های آیین نامه نظارت بهداشتی، عدم شفافیت در حوزه مسئولیت متصدی واحد، مسئول فنی بهداشتی و سازمان دامپزشکی کشور بود که خوشبختانه با ابلاغ دستورالعمل شرح وظایف مسئولین فنی بهداشتی دامپزشکی، موضوع ماده ۳۴ قانون برنامه ششم توسعه در سال ۱۴۰۰، تا حدودی این مسئله شفاف سازی شد؛ لیکن برخی از کارشناسان اداره کل دامپزشکی استان ها در مراجعه به واحدها به علت عدم آگاهی کافی از این دستورالعمل، همچنان در بازدیدها به صورت سلیقه ای برخورد می کنند و متاسفانه بعضاً گزارش شده که ادارات دامپزشکی، برخی از مسئولین فنی را به دلیل مسائل خارج از حوزه مسئولیت آنها به هیات های بدوی و انتظامی نظام دامپزشکی معرفی کرده اند. و لذا مهمترین نقص را می توان عدم آگاهی کافی از اجرای صحیح قوانین و مقررات عنوان نمود. و یا به عنوان مثال در اخذ پروانه مسئول فنی بروکراسی های پیچیده و عجیب و غریبی در برخی استان ها از جمله استان تهران تعریف شده که وقتی در این خصوص سوال می شود، در پاسخ «کارگروه فنی اداره کل» را مبنای اخذ چنین تصمیماتی معرفی می کنند که اساساً مشخص نیست چنین کارگروهی به پشتوانه کدام قانون در استانها تشکیل و قادر به وضع قانون و مقررات فرا آیین نامه ای هستند. لذا برای کنترل چنین مواردی که بر خلاف سیاست های کلی نظام است، دستگاه های نظارتی می توانند نقش به سزایی در قانونمداری و چابکسازی دستگاه های اجرایی داشته باشند.

 مهم ترین دلایل عدم اجرای صحیح ماده ۱۹ آیین نامه نظارت بهداشتی چیست و در این زمینه چه راهکاری دارید؟

مهم ترین دلیل عدم اجرای ماده ۱۹ آیین نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی را می توان عدم همکاری و تعامل سازمان دامپزشکی کشور و سازمان نظام دامپزشکی و نداشتن عزمی جدی در این خصوص در طی سالیان گذشته بر شمرد. لیکن مهمتر از آن عدم همکاری سازمان و نظام دامپزشکی با کانون مسئول فنی دامپزشکی و دستیاران می باشد که این موضوع تأثیر دو چندانی در اخد تصمیمات ناصحیح داشته است. به دفعات از سوی مسئولین سازمان دامپزشکی کشور و نظام دامپزشکی در خصوص ماده ۱۸ و ۱۹  آیین نامه نظارت، اظهار نظرهای مختلف و غیر کارشناسی شنیده می شود که به گفته خودشان ماحصل جلسات و شور و مشورت با انجمن های کارفرمایی بوده است. این رویکرد مدیران دامپزشکی با همکاران خود در بخش خصوصی جای بسی تأسف دارد. چرا که نه تنها درباره مسائل فنی و بهداشتی با کانون که در این حوزه صاحب نظر است مشورتی نمی شود بلکه حتی درباره تأمین معیشت مسئولین فنی نیز سازمان دامپزشکی به نمایندگی از کارفرمایان(!) در حضور وزیر محترم جهاد کشاورزی و وزیر محترم اقتصاد اعلام می دارد، کشتارگاهها پول کافی ندارند تا حقوق حقه مسئولین فنی بهداشتی را پرداخت کنند ! و متاسفانه اینچنین موضع گیری از سوی سازمان دامپزشکی کشور در قبال زحمات شبانه روزی دامپزشکان مسئول فنی بخش خصوصی در نوع خود بی سابقه و مؤید شکاف عمیق ایجاد شده است.

همچنین در خصوص تدوین پیش نویس اصلاح قانون سازمان دامپزشکی کشور، علیرغم اینکه بسیاری از اصلاحات در حوزه کاری مسئولین فنی بوده، اما متاسفانه هیچ گونه نظرخواهی و یا مشورتی توسط سازمان دامپزشکی کشور و یا سازمان نظام دامپزشکی با کانون نشده که این امر نه تنها بر خلاف قانون بهبود مستمر کسب و کار بوده بلکه نتیجه آن ارائه پیش نویسی پس از 50 سال به مجلس بود که نه در شأن سازمان دامپزشکی کشور است و نه در شأن جامعه دامپزشکان کشور. 

لذا تجربه چندین ساله گویای آن است، زمانی ماده ۱۹ اجرایی خواهد شد که اولاً ماده ۱۸ و ۱۹ توأماً مورد توجه قرار گیرد، ثانیاً سه رکن سازمان دامپزشکی کشور، سازمان نظام دامپزشکی و کانون مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران بتوانند تعامل و همکاری کاملی با یکدیگر داشته باشند. ثالثاً سازمان دامپزشکی و نظام دامپزشکی، کانون را در حوزه تخصصی نظارت بهداشتی دامپزشکی و امور صنفی خود، صاحب نظر بدانند و نه انجمنهای کارفرمایی را(!) انجمنهای کارفرمایی اولاً بنگاه های اقتصادی را نمایندگی می کنند ثانیاً برخی از آنها در جلسات مختلف به دفعات نظارت بهداشتی دامپزشکی را مخل کسب و کار خود معرفی کرده اند که این بر خلاف رسالت ذاتی سازمان دامپزشکی کشور است. 

در اینجا لازم است اضافه کنم همانطور که پیشتر به دفعات با سازمان دامپزشکی مکاتبه شده، کانون در خصوص اجرای ماده ۱۹، راهکار اجرایی و مدونی دارد و در صورت دریافت اختیارات لازم از سازمان دامپزشکی کشور و نظام دامپزشکی، این توانایی وجود دارد تا ماده ۱۹ به سرعت در سطح کشور اجرایی شود. لیکن تاکنون سازمان نه خود اقدام مناسبی انجام داده و نه به کانون تفویض اختیار داده است و موجب گردیده عملاً این موضوع خطیر سالها مسکوت بماند و صرفاً ابزاری خبرساز برای مسئولین محترم باشد.

چه تعداد دامپزشک و پیرادامپزشک مسئول فنی در کشور فعالیت دارند و یا چه تعداد را شما در انجمن تحت پوشش قرار داده اید؟

در سطح کشور حدود ۲۲ هزار مسئول فنی دامپزشک و دستیار در حوزه بهداشتی و دارویی مشغول به فعالیت هستند که با توجه به فعالیت ۲۰ انجمن در استان های مهم و پرجمعیت کشور، بالغ بر 80 درصد جمعیت مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران تحت پوشش انجمنها قرار دارند.

مهم ترین توقع شما به عنوان یک تشکل صنفی از سازمان های دامپزشکی و نظام دامپزشکی چیست؟

همانطور که در متن آیین نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی و آیین نامه بند «ز» ماده ۳ و مواد ۷، ۸ و ۹ قانون سازمان دامپزشکی به دفعات مشاهده می شود؛ هرجا قانونگذار عبارت نظارت بهداشتی سازمان دامپزشکی را آورده، در معیت آن کنترل بهداشتی مسئول فنی را نیز بیان کرده است و این نشان دهنده اهمیت کار مسئولین فنی و دستیاران در به تحقق رسیدن امر نظارت بهداشتی است، چرا که سازمان دامپزشکی کشور با محدودیت نیروی انسانی مواجه است و دولت به تنهایی قادر به انجام نظارت بر تولید، واردات و توزیع دارو، مواد خام دامی و کنترل بیماری ها نیست. براساس ماده ۲ آیین نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی و آیین نامه اجرایی بند «ز» ماده ۳ و مواد ۷، ۸ و ۹ قانون سازمان دامپزشکی، در کلیه مراکز تحت نظارت سازمان دامپزشکی کشور، حداقل یک نفر مسئول فنی و بعضاً دستیار حضور مستمر دارد تا نسبت به اجرای قوانین و مقررات سازمان دامپزشکی، کنترل لازم را داشته باشد، لذا تامین آسایش و آرامش مردم در خصوص سلامت موادغذایی مورد مصرف بدون در نظر گرفتن مشکلات شغلی و معیشتی مسئولین فنی از سوی مسئولین سازمان های دامپزشکی و نظام دامپزشکی، امری غیر ممکن است و این مهم لزوم ارتباط مستمر هر دو سازمان با کانون مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران را بیش از پیش عیان می کند تا امورات به صورت تخصصی و صحیح دنبال شود.

نتیجتاً تا زمانی که مسئولین هر دو سازمان مسیر درست و صحیح را اختیار نکنند، در حوزه دامپزشکی پیشرفت چشمگیری که شایسته کشور ایران باشد نخواهیم دید و با درجا زدن، فعالین حوزه دامپزشکی هر روز دلسردتر و مخاطرات بهداشتی بیشتر نصیب مردم و به لحاظ رقابتی از کشورهای منطقه عقب تر خواهیم ماند.

نظر شما د‌ر خصوص موضوع سومین شماره ماهنامه فاخته با عنوان «دامپزشکان مسئول فنی؛ قربانیان گمنام» چیست؟

مسئولین فنی به لحاظ مسئولیت خطیری که دارند همواره در خط مقدم نظارت بهداشتی، کنترل بیماری های دامی و مبارزه با بیماری های مشترک بین انسان و دام می باشند. اما علیرغم مخاطرات جانی و مسئولیت سنگین حقوقی که در ماده ۳۴ قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه برای آنها تعریف شده متأسفانه اقدام عملی برای بهبود شرایط کاری و معیشتی مسئولین فنی نشده است. هفته ای نیست که بخشنامه ای و یا خبری در مورد تهدید مسئولین فنی به اقدام قانونی بر علیه آنها شنیده نشود اما یک نفر به این موضوع توجه نمی کند که به عنوان مثال یک فرد تحصیل کرده با مدرک دکترای دامپزشکی در کشتارگاه دام که در بهترین شرایط حقوق 10 میلیون تومان دریافت می کند و ماهانه 3 تا 4 میلیون تومان هزینه رفت و آمدش است، در شرایط کنونی مملکت چگونه با 6 میلیون تومان هزینه اجاره خانه، خورد و خوراک، پوشاک و تحصیلات فرزندان خود را تأمین کند؟ آیا این ارقام در شأن یک فرد با تحصیلات عالی است ؟ سازمان دامپزشکی کشور در زمانی که اعلام می کند کشتارگاه پول ندارد آیا به تبعات بهداشتی و اجتماعی آن فکر کرده است؟ اگر خدای نا کرده یک مسئول فنی کارش به مراجع قضایی کشیده شود با کدام پول باید برای خود وکیل اختیار کند؟ آیا سازمان دامپزشکی در این زمان پشتیبان مسئول فنی خواهد بود و یا به عنوان مدعی العموم(!) بر علیه وی اعلام جرم خواهد کرد ؟

هر روز مردم در حال استفاده مواد غذایی مرتبط با فعالیت این افراد هستند اما عده قلیلی از مردم از زحمات مسئولین فنی آگاه اند. متأسفانه روابط عمومی سازمان دامپزشکی آنطور که شایسته مسئولین فنی است از طریق رسانه ها اقدام به معرفی این حرفه و مسئولیت های مهم آن نکرده است و به همین لحاظ می توان گفت مسئولین فنی دامپزشکی در سطح جامعه، افرادی گمنام هستند. 

مسئولین فنی روزانه با مخاطرات جدی بیماری های مشترک و خطرات جاده ای قرار دارند و در معیت مسئولیت سنگینی که قانونگذار بر عهده آنها گذاشته است «قربانیان گمنام» به حق توصیف درستی از آنهاست. گفتنی است که بعضاً بی مهری هایی از سوی مسئولین سازمان و نظام دامپزشکی به این صنف می شود که دردها را دوچندان می کند. لذا در پیشگاه خداوند از مسئولین و رؤسای هر دو سازمان محترم درخواست می کنم تا صدای خرد شدن استخوان های مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران را بشنوند و اقدامات عملی انجام دهند. بدیهی است کانون مسئولین فنی دامپزشکی و دستیاران در هر زمان و هر موقعیتی همراه و همیار سازمان دامپزشکی کشور و سازمان نظام دامپزشکی برای تحقق اهداف عالیه است تا ان شالله همه ما در محضر افکار عمومی و نسل های آینده این مرز و بوم سرافکنده نشویم.