آرمین مجد در گفت‌وگو با ایسنا درباره نحوه آشنایی خود با این رشته‌ اظهار کرد: از سال ۱۳۷۶ به صورت آماتور تیراندازی را شروع کردم و در مسابقات ادارات جهاد که به صورت کشوری برگزار می‌شد، شرکت کردم. در سال ۱۳۷۹ تمریناتم را جدی‌تر کردم و وارد مسیر حرفه‌ای شدم. در سال ۱۳۸۰ مشهد میزبان مسابقات کشوری بود. در آن زمان عضو تیم استان بودم و توانستم برای اولین بار در رشته تپانچه بادی به مقام دوم کشوری دست پیدا کنم. درآن مسابقات، در بخش تیمی مقام دوم کشوری را به دست آوردیم و از آن‌جا من به اردوهای تیم ملی دعوت شدم.

وی ادامه داد: حدودا ۶ سال عضو ثابت تیم ملی بودم اما اداره محل کارم با من همکاری‌های لازم را نداشت و به من مرخصی و اجازه شرکت در اردوها را نمی‌داد. هر از گاهی در مسابقات شرکت می‌کردم، اما چون مرخصی‌های اردو یک هفته الی ۱۰روز طول می‌کشید اداره محل کارم موافقت نمی‌کرد و به این ترتیب به صورت کامل از تیم ملی کنار گذاشته شدم.

این مربی تیراندازی افزود: تیم ملی قوانین، شرایط و چارچوب‌های خاصی دارد و حضور تیراندازان در تمرینات الزامی است. من به دلیل مشکلاتی که داشتم نمی‌توانستم در تمامی اردوها شرکت کنم. به همین دلیل به مسئولان مربوطه پیشنهاد دادم برنامه‌های تمرینی بدهند تا به صورت شخصی تمرین کنم و در اردوی تیم ملی تست ‌دهم، اگر مورد قبول واقع شد ادامه دهیم اما اگر برای کادرفنی راضی‌کننده نبود، ادامه ندهیم. علی‌رغم درخواست‌های من مسئولان با این پیشنهاد موافقت نکردند و گفتند قانون برای همه یکسان است. از آن زمان به بعد همکاری من با تیم ملی به صورت رسمی قطع شد و به صورت شخصی در مسابقات شرکت می‌کردم. در مدت حضورم در تیم ملی به چین، بلغارستان و آلمان اعزام شدیم.

رکورد تیرانداز ایرانی در تپانچه آزاد خفیف ۵۰ متر در چین

مجد با اشاره به اولین رکورد برون مرزی خود در رشته تپانچه تصریح کرد: در مسابقات چین که برای اولین بار باید در چند رشته شرکت می‌کردیم در تپانچه آزاد خفیف ۵۰ متر، رکورد برون مرزی را با ۵۴۱ زدم، البته بعدتر سایر تیراندازان تلاش کردند و رکوردها افزایش پیدا کرد، اما در چین من برای اولین بار این رکورد را زدم.

وی بیان کرد: بعد از مدتی وقفه در همکاری با تیم ملی به دلیل محدودیت شغلی، بار دیگر در سال ۱۳۸۸ به تیم ملی دعوت شدم، اما باز هم به دلایل شغلی و خانوادگی اجازه حضور در مسابقات را نیافتم و به صورت کامل از تیم ملی بیرون آمدم.

این مربی تیراندازی عنوان کرد: در دوره اول که به تیم ملی دعوت شدم رئیس فدراسیون تیمسار ملک‌زاده بود. بعد از وی، تیمسار حیدری از فرماندهان ارتش ایران رئیس شد. در این بین افراد دیگری هم به ریاست رسیدند و در حال حاضر سردار قربانی رئیس فدراسیون است.

به گزارش فاخته به نقل از ایسنا، دکتر آرمین مجد با اشاره به حمایت دولت از ورزشکاران ملی‌پوش درباره مرخصی ورزشی در زمان اردوهای تیم ملی تاکید کرد: با توجه به بخشنامه ریاست جمهوری، به ارگان‌های محل خدمت ورزشکاران نامه زده می‌شود که در صورت دعوت به تیم ملی، شرکت در اردوهای ملی یا مسابقات باید طبق بخشنامه با مرخصی ورزشی شخص ملی‌پوش موافقت گردد و از یگان ویژه ترخیص شود. این نامه از طریق فدراسیون به ورزشکار داده می‌شود که به اداره کل ورزش جوانان ارجاع دهد و سپس این سازمان به محل خدمت ورزشکار نامه زده و بعد از انتقال، در این مورد تصمیم‌گیری می‌شود.

دو راهی بزرگ در انتخاب کار و ورزش

وی اظهار کرد: حدود ۱۰ سال در اداره شیلات خدمت می‌کردم و بعد از آن به اداره دامپزشکی منتقل شدم و زمانی که وارد این اداره شدم عملا دیگر به من اجازه فعالیت ورزشی با توجه به‌ شرایطم داده نشد. با توجه به شرایط زندگی‌ام مجبور شدم کارم را انتخاب کنم. متاسفانه دو المپیک را به همین صورت از دست دادم.

خاطره تلخ از دست دادن المپیک

این مربی تیراندازی با اشاره به ناکامی در از دست دادن المپیک گفت: شما تصور کنید برای رسیدن به لیست نهایی در ترکیب تیم در المپیک چقدر باید تلاش کنید، اما در لحظه آخر بگویند نمی‌توانی شرکت کنی. متاسفانه از جانب فدراسیون تیراندازی هیچ حمایتی صورت نگرفت البته در این بین ورزشکارانی بودند که حمایت شدند.

مجد بیان کرد: حتی در خواست انتقالی برای شغلم دادم که بتوانم به تهران بروم و در اردوهای تیم ملی شرکت کنم. به سختی توانستم موافقت اداره محل خدمتم را بگیرم و به تهران منتقل شوم، اما در پروسه اداری با ورودم به سازمان در تهران موافقت نشد و من به تهران منتقل نشدم.

وی با اشاره به آموخته‌های خود درباره رشته تیراندازی و آغاز مربی‌گری در این رشته عنوان کرد: بعد از مدتی فهمیدم که نمی‌شود تیراندازی را کنار گذاشت. این ورزش گرفتاری‌های شیرینی دارد. تا مدتی به عنوان تیرانداز آزاد در مسابقات شرکت می‌کردم، اما آهسته آهسته متوجه شدم زمانش رسیده چیزهایی را که در این مدت تجربه کردم و آموختم را به افرادی که تازه وارد این رشته می‌شوند، منتقل کنم. از آن زمان به طور رسمی مربی شدم و دیگر خودم فرصت تمرین نداشتم.

این مربی تیراندازی افزود: نمی‌شود همزمان در قالب تیرانداز و مربی فعالیت کرد و تمرکز باید روی یک کار باشد. اوایل دوران مربیگری همزمان تیراندازی هم می‌کردم و همراه با خودم شاگردانم در پشت خط تیر می‌زدند. همیشه صبر می‌کردم شاگردانم تیرهایشان را بزنند، بعد تیر می‌زدم که بتوانم کمک کنم، اما عملا تمرکزم روی عملکرد خودم کم می‌شد و دیگر نمی‌توانستم تیر بزنم.

مجد درباره مشکلات تیراندازان خراسانی برای حضور در اردوهای تیم ملی در پایتخت تاکید کرد: متاسفانه امکانات اندکی در اختیار ورزشکاران خراسان رضوی قرار دارد. یکی از بزرگترین مشکلاتی که ورزشکاران رشته تیراندازی و رشته‌های دیگر با آن مواجه هستند دوری از مرکز و پایتخت است. در حال حاضر هزینه سفر به تهران ازمشهد برای هرمسابقه بیش از ۱ میلیون تومان می‌شود که برای همه پرداخت آن مقدور نیست. البته آن زمان هزینه سفربه تهران جهت شرکت در اردوها را فدراسیون پرداخت می‌کرد. علاوه بر هزینه‌ها زمانی که صرف می‌شود برای رفت‌وآمد بسیار زیاد است.

وی با اشاره به مشکلات فراوانی که در هیات تیراندازی خراسان رضوی وجود دارد؛ عنوان کرد: به دلیل مسائل مالی حمایت کافی از جانب فدراسیون برای رشته تیراندازی انجام نمی‌شود. این رشته ورزشی بسیار پر هزینه است. در گذشته این چنین نبود، اما در حال حاضر که قیمت همه چیز با دلار بالا پایین می‌شود وضعیت تغییر کرده است. هزینه یک سلاح برای رشته تفنگ ۱۷۰ میلیون و تپانچه ۷۰ میلیون است. شرایط به شکلی نیست که هیات بتواند سلاح بخرد و جایگزین سلاح‌های خراب کند و اکثر تیراندازان نیز شرایط خرید سلاح شخصی را ندارند. اگر هر قطعه‌ای از سلاح خراب شود یا باید در کشور تولید شود که کیفیت آن به قطعه اصلی و خارجی سلاح نمی‌رسد، یا قطعه‌ باید وارد شود که در شرایط امروزه ما تحریم هستیم و به ما قطعه نمی‌دهند.

این مربی تیراندازی ادامه داد: هزینه‌ای که فرد علاقه‌مند به رشته تیراندازی می‌خواهد در هیات یا باشگاه برای ساعاتی تمرین پرداخت کند با یک ساعت تمرین شطرنج برابری می‌کند. هزینه‌ای که رشته‌ای مانند شطرنج که فقط چند مهره دارد که خراب و ساییده نمی‌شود با تیراندازی که سیبل و ساچمه و سلاح نیاز دارد و همه این‌ها مصرفی هستند به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. در مشهد فقط یک باشگاه خصوصی داریم و ارگان‌های دولتی مانند سازمان آب، برق، بسیج، سپاه، شرکت گاز برای نیروهای خودشان سالن دارند که این‌ سالن‌ها عمومی نبوده و تنها باشگاه عمومی بعد از هیات، باشگاه فرمان است و عملا جای دیگری برای تمرین علاقه‌مندان این رشته وجود ندارد. بنابراین تراکم زیاد بوده و هزینه نیز در این رشته بالا است.

حمایت مالی ضعیف فدراسیون از هیات‌ها

مجد درباره پرهزینه بودن تجهیزات سلاح تیراندازی و حمایت فدراسیون از این رشته تصریح کرد: اگر فردی بخواهد یک دست لباس مخصوص برای رشته تفنگ بگیرد، لباس ایرانی ۶ میلیون و جنس خارجی بالای ۳۰ میلیون است. این رشته واقعا نیاز به حمایت دارد. تیراندازان عمدتا با هزینه خودشان در مسابقات شرکت می‌کنند. امسال هزینه اولیه ثبت‌نام در مسابقات را هیات تقبل کرده اما اعضای تیم با هزینه خودشان به محل مسابقات رفت‌وآمد می‌کنند. هیات تیراندازی خراسان رضوی تاجایی که ممکن بوده به اعزام تیم‌های استان کمک کرده وهزینه‌های رفت وآمد اعضا را پرداخت کرده و از این بابت باید از نقدیان، رییس هیات تشکر کرد که با وجود تمام مشکلات مالی باز هم درصورت امکان به تیم‌های اعزامی کمک می‌کند.

وی افزود: فدراسیون از ابتدای سال تا کنون مبلغ بسیار ناچیزی به هیات داده است که این مبلغ برای هزینه‌های کل استان بوده و هیات‌های شهرستان‌ها درخواست سلاح از هیات مرکزی دارند، اما توان برطرف کردن نیازهای هیات‌ها وجود ندارد. هر پولی که وجود دارد بر اساس درآمدهای خودگردانی داخلی خود هیات است. هیات‌های قوچان، نیشابور سرخس و ... در استان فعال هستند .

رشته تیراندازی محدودیت سنی ندارد

وی در خصوص بازه سنی فعالیت ورزشکاران در این رشته اظهار کرد: متقاضی در رشته تیراندازی زیاد است و در هر رده سنی می‌توانند وارد این رشته شوند. تیراندازی محدودیت سنی ندارد. این رشته بحث‌های روان‌شناسی بسیار قوی دارد؛ یعنی کسی که در این رشته فعالیت می‌کند علاوه بر بعد ورزش قهرمانی، بر بعد روحی روانی خود نیز تاثیرات مثبتی می‌بیند. ضمن اینکه با وجود تبلیغات کم در خصوص این رشته، استعدادهای خوبی در سراسر کشور نیز وجود دارد.

این مربی تیراندازی با اشاره به تقسیم فدراسیون‌ها به سه بخش گفت: در گذشته فدراسیون‌ها را به سه بخش تقسیم کردند، فدراسیون‌های مدال آور، احتمال مدال و بدون مدال. سال‌های گذشته تیراندازی در جمع رشته‌هایی قرار داشت که مدال نمی‌آورد. در آن زمان به ما گفته می‌شد شما بروید یک مدال بیاورید سپس ما حمایت می‌کنیم، اما در هر چرخه‌ای یک ورودی‌ لازم است تا خروجی‌ پدید آید. اینکه ما با دست خالی برویم و با دنیا بجنگیم، امکان پذیر نیست. در سال ۱۳۸۸ که اولین مدال‌ها کسب شد، آرام آرام تیراندازی، عضو فدراسیون‌های احتمالا مدال‌آور شد. بعد از آن که تعداد مدال‌ها بیشتر شد، افراد زیادی تلاش می‌کردند رئیس فدراسیون تیراندازی شوند زیرا بودجه سمت این رشته سرازیر شد. چند سال بعد که مدال‌ها تثبیت شد اسم فدراسیون تیراندازی نیز به لیست فدراسیون‌های مدال‌آور اضافه گردید.

مجد اظهار کرد: در توکیو ۲۰۲۰ فروغی برای اولین بار در تاریخ تپانچه رشته مردان مدال طلا را کسب کرد. خوشبختانه در سطح دنیا تیراندازی کشور ایران شناخته شده است. در رشته تفنگ و تپانچه رکوردهای بالایی چه به صورت تیمی و چه انفرادی داریم.

وی ادامه داد: برای انتخاب تیم استان با موافقت ریاست هیات تیراندازی، من به عنوان مربی تیم از تیراندازانی که در شهرستان بودند نیز استفاده کردم. باید به شهرستانی‌ها هم بها داد و آن‌ها را دید. آن ذهنیتی که تیم فقط از مشهدی‌ها انتخاب می‌شود دیگر برداشته شده است. رئیس هیات هم شبانه روز پای کار بوده و تلاش می‌کند. تنها مشکلی که کماکان گریبانگیر هیات را گرفته، مبحث تامین بودجه است. اسپانسرها برای دیده شدن از رشته‌های ورزشی حمایت مالی می‌کنند، اما رشته تیراندازی به صورتی است که نمی‌شود که شما دوربین را در جایی تنظیم کنید و از زوایای مختلف کار فیلم شود و تبلیغات را پخش کنند، زیرا در کنار و جلوی دید تیرانداز این قبیل تبلیغات ممنوع است. نباید حواس تیرانداز پرت ‌شود و او فقط روی هدفش تمرکز می‌کند، با این شرایط اسپانسرها تمایلی به حمایت ندارند.

این مربی تیراندازی بیان کرد: لازلو سوچک ۱۰ سال مربی تیم ملی ایران بود و با وجود همین امکانات کم می‌گفت این استعدادی که در ایران است، در هیچ کجای دنیا نیست. از دو سال پیش که از ایران رفته مربیگری را کنار گذاشته است. زمانی که بچه‌ها به مسابقات اعزام می‌شدند سوچک که جزو سه الی چهار مربی برتر دنیا است، با ارتباطاتی که داشت، تمام تجهیزات و نواقص تیم را برطرف می‌کرد. به دلیل تحریم‌ها به ایران سلاح و تجهیزات نمی‌فروختند، اما سوچک می‌رفت و تا حدی تجهیزات را فراهم می‌کرد اما مقدار آن به حدی نبود که در کل تمرینات اردو، بچه‌ها را تامین کند و به اصطلاح بچه‌ها تمرین خشک می‌کردند. در عین حال ملی پوشان خیلی به تیم‌های برتر دنیا و قهرمانی نزدیک بودند.

مجد ادامه داد: مطمئنم هیچ سکویی در تیراندازی نیست که بچه‌های ما نتوانند فتحش کنند و اگر یک درصد بودجه‌ فوتبال بی بازده را به تیراندازی بدهند، وضعیت بهتر می‌شود. در رشته تیراندازی، نتایج در لحظه جابه‌جا می‌شود. بسیار خوش‌بین هستم به روندی که در تیراندازی استان شروع شده است. در آینده قطعا به نتایجی خواهیم رسید اما تیراندازی رشته‌ای زمان‌بر است. به این شکل نیست که شما یک سال یا ۶ ماه تمرین کنید و بگویید من همه چیز را یاد گرفتم و الان آمادگی برای شرکت در مسابقات در سطح بالا را دارم. ورزش زمان‌بری است. لازلو می‌گفت برای قهرمانی جهان در بخش بانوان حداقل ۴ سال پیاپی باید کار و تمرین کنند تا به سکو برسند، برای المپیک باید ۷ الی ۸ سال تلاش کنند. همین اهداف اما در آقایان متفاوت است و حداقل دو سال بیشتر از خانم‌ها باید تلاش کنند. جوری نیست که شما سریع به نتیجه برسید. اینقدر نتایج به یکدیگر نزدیک است که تیراندازان با یک دهم نمره حذف می‌شوند. من به شاگردانم همیشه می‌گویم اجازه بدهید مربی فکر کند و شما کار کنید و تیراندازی را جدی بگیرید. اگر شما بخواهی فکر کنی به هزار و یک بیراهه می‌روی و از هدف اصلی جا می‌مانی. وظیفه مربی کوتاه کردن مسیر موفقیت است.

وی درخصوص مدال‌هایی که کسب کرده گفت: در سال ۱۳۸۸ در غرب آسیا در بخش تیمی مدال طلا کسب کردیم و من به صورت انفرادی به مدال نقره دست یافتم. در مسابقات بلغارستان به صورت مشترک در تپانچه اول شدم.

جدیدترین خبرهای حوزه دامپزشکی و صنایع دام و طیور را در کانال تلگرامی فاخته دنبال کنید. (کلیک کنید)

این مربی تیراندازی درباره بدترین خاطره‌اش در این رشته گفت: یکی از بدترین خاطراتم، اعزام به مسابقات تایلند بود که کاملا برای رفتن آماده شده بودم حتی کت وشلوار مخصوص تیم اعزامی را هم که خیاط برایمان دوخته بود پوشیده بودم اما در آخرین لحظات از لیست اعزام به دلیل برخی مسائل که جای گفتنش نیست حذف شدم. دومین خاطره اعزام به مسابقات قطر بود که بچه‌ها برای خداحافظی به مشهد آمدند و من به دیدن‌شان رفتم، مربی آن‌جا به من گفت که هنوز می‌توانم اسمت را به لیست اعزام اضافه کنم، اما من به دلیل مسائل شغلی نتوانستم بروم و با چشم گریان از اردو بیرون آمدم.

مجد با اشاره به خاطره خوبی که در تیراندازی برایش رقم خورده بیان کرد: ثبت رکورد برون مرزی تپانچه برای اولین بار در چین یکی از خاطرات خوب من است. چند روز بیشتر برای رشته تپانچه آزاد ۵۰ متر تمرین نکرده بودیم یک روز قبل از اعزام به ما گفتند که نحوه کار چطور است. در آن‌جا بین برترین تیراندازان دنیا مسابقه دادم و رکورد زدم. به هرحال دیدن قهرمانان جهان و در کنارشان بودن، افتخاری است که نصیب هر کسی نمی‌شود. حتی مهم نیست در آن‌جا شما نتیجه‌ای بگیری مهم این است که تلاش کردی خودت را به آن سطح رساندی و حال‌وهوای مسابقه را دیدی.