فاخته- وقتی از یک معدن طلا و رگه های آن در ایام گذشته دیگر به جز خاک چیزی باقی نمانده است باید هم یک مهندس راه و ساختمان در مورد ماهی و میگو و پرورش ماهی در قفس سخن بگوید.
آنان که با ده ها پُست رئیس هیات مدیره، مدیر عامل، عضو هیات مدیره و همچنین کانون کارشناسان و وکلای دادگستری رشته های مهندسی ساختمان و غیر مرتبط به جز طراحی و بخش سخت افزاری درمورد پروژه های غیر تخصصی خود تحلیل، مصاحبه، انتقاد می کنند بدانند به مانند شخصی هستید که هنوز دوچرخه سواری را بلد نیستند اما پشت فرمان یک اتومبیل، به ناحق نشسته و با ۲۰ مسافر مجبور تان کرده اند که در یک جاده خاکی سرشار از سنگلاخ، درّه و پیچ در پیچ هزار چم رانندگی کنید!.
مشکلات از زمانی شروع شد که بهانه برون سپاری وظایف و خصولتی سازی، کارهای تخصصی را به شرکت های خارج از مجموعه واگذار و البته برخی از کارشناسان تقریبا قدیمی داخل بدنه اصلی تخصصی به امید درآمد بیشتر و جاه طلبی های مادی متاسفانه به چرخه کار به بخش خصولتی وارد و با کُپی پیس و تکثیر اوراق فاز مطالعاتی پروژه ها این مسیر ناصواب را دانسته و یا ندانسته ریل گذاری کرده و به خدمت آنان درآمدند.
این واگذاری های پروژه ها و درآمد زایی آن ها باید در قالب تعاونی های تولیدی کارمندی پشتیبان کننده زندگی پس از بازنشستگی پرسنل می شدند که حق مسلّم آنان بود و نه مجموعه یا مجموعه های اغیار غیرتخصصی! خصولتی و یا شاید خصومتی!!!.
و اما جناب آقای مدیرعامل و یا رئیس محترم هیات مدیره برخی تشکّل های اتحادیه ای، تعاونی و یا خصولتی راه خصومتی را در پیش مگیر که ختم آن به ناکجاآباد به شوربختانه ای به جمع شما تلنگر خواهد زد.
در مورد فرآیند حمایت صندوق بیمه محصولات کشاورزی برای پرورش ماهی در قفس، میگوی پرورشی، پرورش ماهی خاویاری و...که متکّلم وحده می شوی لطفا یک نیم نگاهی نیز به تاریخ گذشته فعالیت های صنعت شیلات و آبزیان بینداز، مطالعه کرده ، اندک و اندک تجربه کسب کن و آنگاه در بیشه یلان و خالی از شیران همه موفقیت ها و توسعه ها را به باد انتقاد بگیر!.
البته خالی از لطف هم نیست که بدانید که افراد پایه گذار و موثر این فعالیت و معادن طلای تاریخی شیلات کشور مانند" مرحومان استاد فرهاد فرید پاک و دکتر امین کیوان "در سالیان دور و با کمترین امکانات و ساپورت مالی و اعتباری چون فانوسی فروزانِ شب های تاریک و بیم و امید در دل امواج توفانی دریایی این سرزمین، راهنمای رسیدن به ساحل نجات بوده اند و شایستگان بسیاری را تربیت و به سجایای اخلاقی و تخصصی مانند نگین فیروز فام بر انگشتری طلایی پیشرفت و توسعه شیلات با خون دل خویش، آراسته و پیراسته اند که هیچ الماسی قدرت برش، شکستن و محو آنان در تاریخ معاصر را نخواهد داشت. 《فراموش نکنیم کوچک جمع بزرگان بودن هنر است نه تظاهر به بزرگی در جمع کوچکان که به مانند کف روی آب است.》.
خوشبختی آن حسّی است که باید اینجا نباشی و جایت مکان دیگری است و نباید اینجای کار باشی! و نصر و پیروزی امثال شما غریبه ها این است که فقط از سیمان و آهن و میلگرد و آجر بگوئید که مشخص شود باغچه خودتان را خوب بیل می زنید و لطفا از مباحث تخصصی ماهی و میگو و پرورش آبزیان در قفس و ماهیان خاویاری کشور دم فرو ببندید که رسم جوانمردی و منش پهلوانی خواهد بود، هر چند امید به چنین آرزویی شاید دور از باور و دسترس باشد.

«آری حقیقت تلخ این است که بی سوادی امروزه ریشه کن نشده است؛ بلکه بی سوادان فقط خواندن و نوشتن یاد گرفته اند!.»

علیرضا کیهان پور
مولف کتاب اطلاع رسانی صنعت دریایی ایران از خزر تا عمان