فاخته- در سال های میانی دهه ۱۳۶۰ و اوایل دهه ۱۳۷۰در خیابان فاطمی غربی تهران بر ویرانه های یک ساختمان قدیمی که پارکینگ اتومبیل های اسقاطی اداری و همچنین سردخانه برودتی زیر صفر بود، شرکت بازرگانی منحل شده سابق شیلات که دارای تشکیلات جدای از شرکت سهامی پیشین شیلات ایران داشت و در ابتدای واگذاری شیلات از وزارت کشاورزی وتوسعه روستایی به جهاد سازندگی سابق (۳۱ شهریور ۱۳۶۶) با توزیع بن های ماهی، میگو وکنسرو ۴۸ تایی تون نه فقط به کل پرسنل شیلات بلکه به کل پرسنل جهاد آن موقع در دفتر مرکزی سرویس پوپولیستی می داد و ماهی های وارداتی سالمون  نروژی و میگوهای سایز درشت صید خلیج فارس وکنسرو ماهی تون بندرعباس  و...سر سفره کارمندان هدیه داده والبته منافع زیادی برای شرکت بازرگانی سابق هم در پستوهای تاریک و پنهان [برخی افراد که پس از انحلال شرکت بازرگانی از در بیرون رفتند و مجددا از پنجره وارد سازمان فعلی شیلات شدند و دوبار بازخریدی و پاداش پایان خدمت داشتند] مانند هلو در گلو رفت و بگذریم.
سال ها گذشت و کفران نعمت، موجب برچیده شدن این حق مسلم پرسنل در راستای ارزش افزوده تولید وصید ماهی و میگو شد.
آن زمان حاج کرم خیلی برای مراجعه کنندگان زحمت می کشید و هر روز از شهرستان شهریار به تهران می آمد و با خوشرویی و مشتری مداری در قالب فروشگاه تعاونی مصرف کارکنان صادقانه خدمت می کرد اما در نیمه تقریبا دوم دهه ۱۳۷۰ دستور آمد که کل این ساختمان مخروبه  تخریب و در ۹ طبقه با پارکینگ احداث و مدیر ساخت هم پس از ساختن با اهل و عیال عازم کانادا بهشت پولداران شد و با رفتنش بر شایعات همیشه مرسوم  افزود که الله اعلم. و اما حاج کرم همان روزها امگا ۳ را به دستور از بالا دفن کرد و اما فکر نشود که الان هم روال و سیاق قبلی است، خیر حاج کرم بازنشسته شده، مادر پیرش را با خود به زیارت مکه معظمه برد و دوران استراحت وی در باغ سیب کوچک موروثی در شباهنگ شهریار سپری می شود. اما حاج کرم در رابطه با اخلاق حسنه و خستگی ناپذیر در رابطه با ماهی سالمون نروژ و اوور دوز امگا۳ برای افراد آن زمان حس نوستالژیک دارد.
الان وارثین حاج کرم روزهای یکشنبه هر هفته در فروشگاه تعاونی قزل آلای شکم پر را حداقل ۸۵ هزارتومان به فروش می رسانند که به مراتب  گران تر از میادین تره بار است و یا شانه به شانه قیمت در حال سبقت است!.
راستی مردم کشور نروژ به ماهی سالمون نه به  عنوان یک صنعت درآمدزا بلکه به عنوان یک موهبت سلامتی و احترام به محیط زیست می نگرند و روزانه با سرو ۳۷ میلیون لقمه ماهی در ۱۴۰ کشور جهان درب چاه های نفت خود را بسته و با ارزآوری به بهترین روش در حال زندگی توام با رشد، توسعه و البته سلامت کودکان، جوانان، میانسالان و پیران از کیفیت بالای زندگی برخوردارند اگر امثال حاج کرم در نروژ  بودند شاید تندیس وی بر فراز قفس های پرورش ماهی جزایر این کشور میزبان پرندگان دریایی بود وچون فانوس دریایی در شب تاریک و مواج اقیانوس می درخشید.
ادامه دارد...

علیرضا کیهان پور
روزنامه نگار