فاخته- چندی پیش بنابر تقدیر پیش بینی نشده ای دیداری با یکی از همکاران سابق و شاغل کنونی در ِسمَتِ تقریبا راهبردی و در جایگاه خدمتگزاری به بخش کشاورزی و روستائیان شریف این مرز و بوم فرصت گَپُ و گُفتِ ۳۰ دقیقه ای فراهم شد.
در این دیدار صحبت از حجم کار و خستگی مُفرط به ویژه در ماموریت های استانی و اعزام بازدید میدانی حَسَبِ وظایف محوله به میان آمد و انگیزه های فراموش شده ایشان و "باری به هر جهت کارکردن" تا ایام ملول کنونی ایشان بگذرد و مطاعی حاصل شود و آنگاه فرارسیدن دوران بازنشستگی بدون هرگونه رّدِ اثر بخشی و کارنمای خدمت و نیل به اهداف دوران خدمتگزاری که در قِبَلِ انجام آن حقوق، پاداش، اضافه کار ، حق ماموریت و... دریافت نموده و باز هم در خلوت خویش گلایه ها و ابراز پشیمانی از گذشته و حال و بیم از آینده ای که هنوز فرا نرسیده است!.
باید به ایشان و امثال مشارالیه عرض شود که انجام وظایف و کار موظف مسوولانه که با دریافت حقوق و مزایا همراه است هیچ ِمنًتی بر سر  افراد و به ویژه دولت و دولت های ادواری نداشته و ندارد، ناراحتید همکار خسته و فرسوده!  لطفا  به طرف درب خروج، استعفا و رفتن، در نظام اداری همیشه خدا  به  پهنا و  گشادگی بزرگراه ها بازِ باز است و در لاین های کُندرو و تُندرو و سبقت بزرگراه و خروجی از لاین ها، نعمت بسیار به سوی شما گشوده و اصلا عدد قابل شمارش و اعتنایی به حساب و چُرتکه کاسبان گروه گرا محسوب نخواهد شد.
اما اگر اثر بخشی و یادگارهای بی بدیل خدمتگزاری به بخش و به ویژه تولیدکنندگان و بهره برداران روستایی در دوران خدمت را نه لِسانی بلکه "مکتوب و مستند" در ویترین شفاف قضاوت مردُم  داشتید شاید امید به اثربخشی در حافظه مخاطبان خدشه دار نباشد.
کوتاه سخن این که سفرهای طولانی که این   همکار را خسته می کند شامل رفت و برگشت هوایی(هواپیما) مناسب و از بودجه اداره، پذیرایی خوب در طول سفر توسط استان یا شهرستان میزبان، کادو و سوغات دوبله و سوبله و طرح و برنامه برای سرمایه گذاری های آینده به دلیل فرصت مناسب چانه زنی و امتیازدادن و امتیاز گیری و ... بوده و تازه از هزار راه نرفته در شروع کار هستید! که باید سعه صدر،صبوری و تاب آوری بیشتری را از درگاه خداوند طلب نمائید.
البته نباید نگران آینده و گذر زمان بود زیرا به زودی دوران "ریکاوری و َسبُک دوشی"  فرا خواهد رسید و در پیشگاه وجدان خود به تحلیل محتوا پرداخته تا حق الناس بدهکار نباشی!. 

  لذا دویدن  را باید حالا حالاها یاد بگیریم و بگیرید و ایمان و یقین بدانیم و بدانید! که دیر یا زود ریکاوری و سبک دوشی روح و جسمتان با بروز انواع بیماری ها و ضعف جسمانی پس از میانسالی و در آستانه بازنشستگی فرا خواهد رسید و آنگاه در یک آرامش نسبی و شاید متلاطم روحی و روانی در مقابل وجدان کاری خود صادقانه به قضاوت عملکرد خویش بپردازید.
مرور و خوانش وصیت نامه "پروفسور  لویی پاستور" که جامعه بشری سلامت و ادامه نسل تا جمعیت ده میلیارد نفری کنونی جهان مدیون زحمات، تلاش ها و از خودگذشتگی ایشان است  را توصیه می نمایم در درجه نخست برای نگارنده و سپس مخاطبان که بانگ بر می آورد: در راستای انجام وظایف چه تشکر کنند و چه بی تفاوت باشند و چه پاداش داشته باشی و یا نداشته باشی این حق را دارید که با صدای رسا بگویید که من هر آنچه در توان داشته ام برای کشور و جامعه ام انجام داده ام.
«فرصت کوتاه و اندک است و به قول شاعر و دامپزشک معاصر مرحوم " دکتر قیصر امین پور " و ناگهان چقدر زود دیر می شود...».

علیرضا کیهان پور