فاخته- در نگاه من دامپزشک، همکار مسئول فنی ما، نماینده ی سازمان دامپزشکی در واحد تولیدی مربوطه است تا با نقش موثرش در نظارت بهداشتی، سلامت محصولی را که در نهایت سر سفره ی من و شما می نشیند تضمین نموده و محصول نهایی صحیح و سلامت( به معنای واقعی کلمه) در اختیار مصرف کننده قرار بگیرد؛ برای رسیدن به این هدف، امنیت شغلی لازم می بایست برای همکار مسئول فنی ما فراهم باشد تا با جان و دل در زمان مقرر در محل تولید حضور فعال داشته و با نظارت بهداشتی درست، وظیفه اش را به انجام برساند.

در سوی دیگر داستان مسئول فنی بهداشتی، شخصیتی هست به نام کارفرما که به نقش تعیین کننده ی همکار مسئول فنی در بحث نظارت بهداشتی و سلامت محصولات تولیدی واقف نیست و همکار ما را به چشم موجودی می نگرد که ماهانه بالاجبار باید بخشی از درامد آن واحد تولیدی را به وی اختصاص دهد. متاسفانه شخصیت کارفرما با ادعای نام تولیدکننده گمان می کند که با پول و قدرتش بر همه چیز صاحب هست در حالیکه همه باید به این نکته واقف باشیم که بحث سلامت هم به اندازه ی بحث‌ تولید برای جامعه مهم و ضروری می باشد و در یک جامعه ی مطلوب می بایست  به هر دو عامل به یک اندازه بها داده شود!

داستان مسئول فنی، سناریویی دارد با نام ماده ی ۱۹ آیین نامه ی نظارت بهداشتی دامپزشکی که در حال حاضر کم و بیش در حال اجراست ولی خود نیاز به بازنگری و اصلاح مواد و تبصره ها دارد تا بتوان اثری مناسب و در خور شان همکار تحصیلکرده ی ما به اجرا گذاشت.

سازمان دامپزشکی کشور به عنوان متولی امور دامپزشکان این وظیفه ی خطیر را عهده دار است که با درایت تمام بتواند همکاران ما را به حق و حقوق واقعی شان نائل نماید.

زمانی که بنده به عنوان ریاست انجمن صنفی مسئولین فنی و دستیاران بهداشتی استان اردبیل ادای وظیفه می نمودم، هم به عنوان یک دامپزشک مسئول فنی و هم به عنوان شخصی که به لحاظ حقوقی مدافع همکاران خود در این صنف بود تمام مسائل و مشکلات را با جان و دل لمس کردم! از کم منطقی و بی منطقی کارفرمایان که سالها به مسیر غلط موجود عادت کرده بودند و ضعف چندین ساله ی سازمان دامپزشکی در مسیر احقاق حقوق همکاران این صنف که به باور اشتباه کارفرمایان دامن زده بود تا شخص خود مسئول فنی که در این مسیر صعب العبور کم مرتکب اشتباه نشده بود؛ مسئول فنی ای که تازه فارغ التحصیل شده و از طریق فعالیت در این صنف، اولین درامد زایی شغلی اش را می چشد! به ناچیز قانع می شود تا هم برای خود حفظ درآمد کند و هم در بازار رقابت، جایگاه خود را نزد کارفرما حفظ کند! کار فرمایی که حق انتخاب همکار دامپزشک ما تمام و کمال به وی واگذار شده است!!

سناریوی ما اگر درست نوشته و اجرا می شد این مشکلات وجود نداشت! مسئول مربوطه ی ما در سازمان اگر به دغدغه های همکاران بخش خصوصی بها می داد، عزم خود را جزم می کرد تا شرایط ایده ال را برای کارفرما، همکاران بخش دولتی و حتی خود مسئولین فنی قابل درک‌ نماید!

لازم به ذکر است استان اردبیل جزء اولین استان هایی بود که اجازه نداد کم و کاستی های این سناریو در هدف کلی داستان تاثیر سو بگذارد و با همکاری انجمن صنفی، اداره ی کل و نظام دامپزشکی، ماده ی ۱۹ را با تمام ایرادات و کم و کاستی هایش به مرحله ی اجرا در اورد.

ما از تجربیات استان بوشهر که در این مسیر پیشرو بودند استفاده کردیم و در استان اردبیل هم به مرحله ی اجرا دراوردیم. کارفرما را قانع به نوشتن قرارداد طبق تعرفه نمودیم و بحث استقلال مالی مسئولین فنی را اجرایی کردیم!

با اینحال، ضعف و ایرادات ماده ی ۱۹ باعث شد که مسئول فنی امنیت شغلی کافی را نداشته باشد و از این رو توافق های پشت پرده، همچنان به قوه ی خود باقی ماند!

لذا اینجانب با توجه به سابقه ی فعالیتی که در این زمینه دارم ‌و تجربیاتی که به دست امد عاجزانه از مسئولین مربوطه در سازمان دامپزشکی، سازمان نظام و واحدهای مربوطه در تمامی استان ها تقاضا دارم تا بررسی و حل مشکلات موجود را در الویت کاری شان قرار دهند و با هم اندیشی و مشورت مسیری را انتخاب نمایند که دامپزشکان مسئول فنی و دستیاران بهداشتی بیش از این متضرر شرایط موجود نباشند! داستان پر رمز و راز مسئولین فنی به تنهایی و با نظر یک شخص اصلاح نخواهد شد! مسیری که بیش از ۱۰ سال با تمام تغییرات باز هم مشکل دار است و باید از اعماق اصلاح شود.

باید صد چندان قوی تر و قدرتمندتر از تمامی شیوه های تا به امروز تجربه شده بهره گرفت و جایگاه فعالیت مسئولین فنی و دستیاران بهداشتی دامپزشکی را به درستی و جد، در جامعه نهادینه کرد تا همگان بدانند تضمین سلامت سفره ی یکایک ملت، ریشه در اصلاح اوضاع کاری همکار دامپزشک ما دارد.

منبع: ماهنامه الکترونیک فاخته