فاخته- رشد روز افزون جمعیت کشور و جهان و افزایش تقاضا برای غذا از جمله مواد پروتئینی حیوانی را در پی داشته است، تامین این بخش از نیازهای غذایی همانقدر که از نظر کمیت حائز اهمیت است، از نظر سلامت و بهداشتی بودن، اهمیتی دو چندان دارد، چرا که به طور مستقیم با بهداشت و سلامت جامعه در ارتباط است. از طرفی در سال های اخیر موضوع افزایش تولید و توسعه صادرات غیر نفتی برای رهایی از اقتصاد تک محصولی اهمیت ویژه ای یافته است و در این میان افزایش تولید فرآورده های غذایی دامی و شیلاتی برای تامین نیازهای داخلی و نیز حضور در بازارهای جهانی مورد توجه قرار گرفته است.

در کشور عزیزمان ایران بخش عمده این مسئولیت بر عهده همکاران مسئولین فنی بهداشتی و دستیاران در مراکزی از جمله مراکز زیر می باشد:

* واحد های تولید فرآورده های غذایی با منشاء دامی و صنایع جنبی وابسته به آن

* نظارت سلامت و بهداشتی گوشت در کشتارگاه های دام و طیور

* مسئولیت بهداشتی در مراکز جمع آوری شیر

* همکاری در بخش آموزش و تحقیقات بهداشت مواد غذایی

* مسئولیت بهداشتی در بعضی از مراکز عرضه مواد غذایی

* همکاری در نظارت بهداشتی در مراکز صید و اسکله های صیادی

* همانطور که مشاهده می کنیم شاغلین در این حرفه  تعداد کمی نیستند و اهمیت شغلی آنها در جامعه نیز بسیار بالاست؛ همان انسانهای شریفی که در خط مقدم تولید غذای سالم با وجود تمام مشکلات، گاه از تمام منافع خود گذشته تا در کنار مردم باشند.

بعضا زمانهایی که ادارات و ارگانها به دلیل بیماری هایی مثل کرونا تعطیل شدند آنها برای تامیین غذای سالم و بهداشتی به صورت مستمر مشغول به فعالیت بودند.

در خصوص بیماری های مشترک، آنها به صورت مستقیم در معرض خطر بوده و احتمال درگیر شدن با بیماری بسیار بالا بوده است ، اما کدامیک حاضر به ترک محل کار خود بابت این قضایا شده اند؟!

 وقتی هر مصرف کننده ای در واحد توزیع با خیال راحت از نظر سلامت می تواند محصول خود را تهیه کند، شاید متوجه نباشد که در جهت دریافت این محصول سالم چه کسانی و چه زمانهایی به اصطلاح معروف پای کار بوده اند.

اما کافیست در همین خصوص اتفاقی بیفتد، آن زمان می شود فهمید اهمیت شغلی چیست و چه زحماتی بابت این موضوع کشیده شده اما به صورت حقیقی و با توجه به اهمیت شغلی موجود چقدر در جامعه به این مجموعه بها داده می شود؟

طی سالهای گذشته در خصوص دریافت حقوق و امنیت شغلی این قشر زحمتکش بارها و بارها بحث شده و هر بار راه حل متفاوتی ارائه شده که هر بار اجرایی نشده و همچنان با تهدید اخراج از محل کار، از سوی کارفرما در پایان قرارداد و حداقل دستمزد و مزایا همراه بوده است.

راستی از قطع رابطه مالی مسئولین فنی بهداشتی و کارفرما چه خبر؟ ماده ۱۸ و ۱۹ به کجا رسید؟

همه اینها سوالاتی هست که همیشه در ذهن مسئولین فنی بهداشتی طی سالهای گذشته وجود داشته و هیچ وقت نگذاشته مسئولین فنی و دستیاران بهداشتی با خیال راحت و‌بدون دغدغه به کار و حرفه خود بپردازند.

امید است با توجه به اهمیت موضوع که سلامت جامعه است مسئولین امر چاره ای اندیشیده و در جهت احقاق حق این قشر تحصیل کرده محروم چاره ای بیاندیشند.

ابوالفضل کشاورز

عضو شورای نظام دامپزشکی فارس

عضو  و بازرس انجمن صنفی مسئولین فنی و دستیاران

منبع: ماهنامه الکترونیک فاخته