فاخته- فرقی نمی‌کند ۲۰ساله هستید یا ۸۰ساله؛ هرکس آموختن را متوقف کند پیر خواهد شد. هرکس پیوسته بیاموزد، جوان خواهد ماند. مهم‌ترین چیز در زندگی، جوان‌ نگه‌داشتن ذهن است*.
عرصه زندگی میدان آموختن ها و کاربَست تجربیات لازم برای نیل به اهدافی است که فراروی تلاش و خِرداندیشی در راستای تحقق داشته ها و یافته هاست که صرف اتکاء به مادیات بدون عِلم و عمَل نابخردانه سرانجامی جز اتلاف منابع انسانی و سرمایه های مالی نخواهد داشت.
در یکی از ویژه نامه های استانی یک روزنامه کثیرالانتشار در بهمن ماه سال جاری بازدید مقامات یکی از استان ها و رپرتاژ آگهی اغراق آمیز یک پروژه و احداث نیمه کاره مزرعه تولیدی! بخش خصوصی را مطالعه می کردم که هرگز نمی شود از ابعاد پوپولیستی و آگراندیسمان پروپاگاندایی آن به ساده گی گذشت.
انجام پروژه های بزرگ یا به عبارتی مِگاپروژه های زنجیره ای تولیدی، فرد یا افرادی را طلب و تمنا می کند که کوچک و کوته اندیش نباشند بلکه افق و چشم انداز دیدگاه آنان فراتر از اندیشه های زمینی و دُگم اندیشی باشد و گرنه این چرخه معیوب و ناکارآمد سرانجامی به جز شکست و اتلاف وقت ارزشمند و هدردادن هزینه های اعتباری نداشته و نخواهد داشت.
ویژه نامه فوق که بدون شناسنامه و درج نام نویسنده و یا نویسندگان بوده، مطالب اش نشان از صرفا چاپ کاتالوگ سفارشی و دقیقا از طرف صاحب یا صاحبان مزرعه فقط با لوگوی یک روزنامه کثیرالانتشار کشوری اما با توزیع محدود یک روستا یا مرکز دهستان می باشد که با ۸۰ درصد تصویر و ۲۰ درصد جملات و کلمات با فونت درشت در چهار صفحه دورنگ بی کیفیت چنان کیسه گشادی و نه کلاه گشاد! به سر سفارش دهنده رپرتاژ آگهی رفته است که صدالبته این کوته فکران و نابلدان کار آفرین! که اعتقادی به عِلم و دانش نداشته و ندارند این ضد تبلیغ در عمل(خروجی ویژه نامه یا همان کاتالوگ سفارشی) بدون ذکر تعداد شمارگان و منابع و رفرنس مطالب چاپ شده کمترین پاداش و لیاقت آنان در نافهمی امور و سواد رسانه ای است که گوارای وجودشان باد.
پرسش اساسی این است که یک پروژه نیمه کاره که بالای ۵ هزار میلیارد ریال طبق گفته مدیرعامل شرکت دارای این مزرعه مثلا تولیدی هزینه نموده است و دارای مشکلات بسیار عدیده ای بوده، هست و خواهد بود به چه مجوزی از مزارع دیگر محصولات زنده تولیدی را برای این نمایش سُخره آمیز در معرض دید مقامات عالی منطقه ای و یک استان نموده است که در حین بازدید دریغ از یک سوال کارشناسی که مطرح نشد اما پاسخ آن پیشکش سرمایه گذاران پروژه که تمام اهدافشان با نیت رقابتی نا خداپسندانه با مزرعه ای مشابه خود و خواباندن مچ یک تولید کننده موفق دیگر است که نشان دهند استادکار کپی پیست و تقلید کورکورانه از مزرعه رقیب بوده اما بدون توجه به راندمان علمی و سطح دانش آموختگان دکترای تخصصی آن مزرعه موصوف و تقریبا همجوار که نکته قوت و موفقیت اش بوده است.
اگر انجام کارهای بزرگ آدم های کوچک را هرگز نباید در خود جای دهد کفگیر هدررفتن پول و سرمایه نه فقط " به ته دیگ " خورده و میخورد که متاسفانه بیانگر این است که کفگیر به ته مغز(Brain) آنان به یقین خورده است که حتی اگر غاز و بز همسایه را هم به عاریت برای نمایش و تبلیغات بچرانند به طور یقین از ظرفیت آنان بسیار بالاتر است زیرا چنان کفگیری به ته مغز آنان خورده است که کوچک های گول زن هستند تا مانند فرهیختگانی که بزرگانی که مثلا گول خور! بوده وخط بطلانی بر رفتار و طرز تفکر این کوچک فکران در بستر یک پولشویی چرک بوده و هستند!.
فراموش نکنیم که برای توسعه یافتگی فکر، اندیشه و کسب تجربه باید کتاب خواند، کتاب خواند و فقط کتاب خواند و مطالعه کرد که قادر و توانا بود که سالوس بازی ها و نقاب از چهره های پنهان شده بی سوادان را از رخساراشان به زیر و بَر کشید.
واما سخن پایانی انجام کار دقیق علمی روز و جلوگیری از خطا و آزمون ها هرگز هزینه کردن نیست بلکه در دراز مدت سرمایه گذاری با ارزش افزوده بالاست که فقط اندیشمندان و صاحبان تفکر و اندیشه در اجرا و عمل به آن معتقد هستند و لاغیر!.

علیرضا کیهان پور

* هنری فورد