فاخته- امروزه کشاورزی و زیر بخش های اقتصادی وابسته به آن مانند دام و طیور، زراعت، باغبانی و...باید به جای شکم سیری" فاقد کیفیت و سلامت به دنبال "سلول سیری" انسان ها باشد و این راهبرد آنگاه محقق می شود که تمامی الزامات و امکانات توسعه پایدار در این بخش با دیدگاه نگاه به آینده باشد و نه افتخار به گذشته های سپری شده که کشاورزی را در فقر و ناپایداری طبیعت و سامانه های بی خاصیت در خود تنیده و پویایی امنیت تغذیه ای(سلولیت) را به مسلخ منسوخ امنیت غذایی کشانده است زیرا استراتژی کنونی سازمان جهانی "FAO" بر" امنیت تغذیه ای" استوار و نهادینه شده است و جهان در این سمت و سوی کشاورزی آینده و سلامت و رفاه آحاد بشر طی طریق نموده و کشاورزان آینده نگر خاک را به طلا تبدیل خواهند کرد.
برنده جایزه جهانی "نوبل کشاورزی" در سال ۱۹۷۹ میلادی می گوید:
«در سال‌های متمادی در کشورهای در حال توسعه -به ویژه هندوستان- از سخنرانی و یا عضویت در دانشگاه ها خود داری نمودم و برای آموختن آنچه می خواستم بدون واسطه به جوامع و مزارع کشاورزان می رفتم، زیرا گفتگو با کشاورزان ، دانشگاهیان ، دولتی ها و اشخاص کشور خودم، جذابیت کمتری برای من داشت!...»
این جملات طلایی متعلق به دکتر تیو دور دبلیو شولتز(TheodorW.Schultz) متولد سال ۱۹۰۲ در شهر آرلینگتون ایالت داکوتا، برنده جایزه نوبل کشاورزی سال ۱۹۷۹ و فوت شده در ۹۵ سالگی در سال ۱۹۹۸ میلادی و دفن شده در مزرعه کشاورزی خود در ایالت داکوتا است.
دکتر شولتز هرگز به گِلی شدن کفش هایش فکر نکرد و با گام های اثربخش، هدفمند و هوشمند کفش های گِل آلوده خود و به جای سخنرانی های تکراری فاقد اثربخشی کارآ در تاریخ کشاورزی جهان جاودانه و جایزه جهانی نوبل کشاورزی را از آن اندیشه ها و عِلم و عَمل خود نمود.

علیرضا کیهان پور