فاخته- بنابر گزارش روزنامه همشهری، گرانی گوشت سفید و قرمز، برنج، روغن، کره، گوجه فرنگی، فلفل سبز کنار سینی یا بشقاب کباب و هزینه های جاری شامل اجاره رستوران، کباب خانه، حقوق و دستمزد کارگران، مالیات، حمل و نقل ،آب، برق، سوخت و..‌. شاهد قیمت هایی هستیم که بسیار ناامیدانه است: چلوکباب کوبیده ممتاز تا پُرسی ۴۰۰ هزارتومان، جوجه کباب بدون استخوان با چلو کره تا ۵۰۰ هزارتومان، چلو کباب شیشلیک تا ۶۰۰ هزارتومان و یا بسته به نوع کیفیت و منطقه عرضه در تهران به طور متوسط به ترتیب ۳۰۰، ۴۰۰ و ۵۰۰ هزارتومان برای هر پُرس چلوکباب بدون مخلفات مانند دوغ، سالاد، نوشابه قیمت گذاری شده و این در حالی است که طبق گزارشات مستند به دلیل عدم مراجعه آحاد جامعه به رستوران ها و چلوکبابی ها به دلایل فوق، بسیار از افراد این صنف در دوران پساکرونا تغییر شغل داده و یا در حال تعطیلی کسب و کار خود هستند. البته سلامت و کیفیت خوراک کباب و چلوکباب بحث اصلی این یادداشت است که اگر در برخی مناطق و یا رستوران ها شاهد قیمت های کاهشی به نسبت اعداد فوق باشیم آیا تضمینی در این مقوله و سلامتی و تندرستی مصرف کنندگان در باب کیفیت با کاهش کمیت ها هستیم؟ به نظر می رسد با توجه به عدم توان خرید مردم، نفس دودکش های کبابی ها به شماره افتاده و صاحبان این صنوفی که اعتبار و کیفیت با قدمت بیش از دهه ها را فدای کمیت نکرده و نخواهند کرد به منظور حفظ کیفیت خوراک و سلامتی مردم، پایین کشیدن کرکره ها را به تقلب و کاستی کیفیت خوراک ترجیح خواهند داد و تغییرات مدیران عامل اتحادیه های مختلف دام و طیور پرورشی ، اعمال جریمه های سنگین و تهدید علنی تولید کنندگان به واردات گوشت قرمز و سفید گرم و منجمد راهکاری نِسبی و احساساتی بوده و مدیریت این بازار دل آزار شیوه های علمی، منطقی و تعامل با تولیدکنندگان پروتئین حیوانی را طلب می کند که نه سیخ بسوزد و نه کباب!!!.

البته در مشاهدات میدانی قیمت های متوسط تری در محدوده بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزارتومان هم در سطح شهر تهران مشاهده می شود که نشان از قیمت گذاری سلیقه ای، نوع کیفیت و کم فروشی(کاهش کمیت وزنی) و نامرغوبی مواد اولیه دارد و به نظر نگارنده گزارش روزنامه همشهری و سایر رسانه ها در این چند روز اخیر مطلق نیست اما آنچه مسلّم و مبّرهن است به دلیل مداخلات دستوری قیمت گذاری و تلاطمات به بهای روزانه این محصول کاملا ایرانی یا فرآورده یا خوراک سُنتی همه پسند و نوستالژیک  سفره  ایرانی  بر مبنای کمیابی، گرانی، نِگرانی و خارج از توان تهیه آن در این شرایط فعلی برای اکثریت جامعه باید بیشتر از همه امور، "نگران کیفیت و سلامتی مواد اولیه پخت و پز کباب و چلوکباب" بود که در روزگارانی  خوراک در دسترس همگانی و با کیفیت و قیمت مناسب  در اکثر فیلم های سینمایی تولید داخل و به عنوان مثال در فیلم"اجاره نشین ها"  حتی وعده نهار آبگوشت فیلم های دهه ۴۰ و پنجاه را به حاشیه رانده بود زیرا هزینه کمتری برای کارگردان و تهیه کننده آثار سینمایی برای بازیگران به نسبت زمان کنونی داشت.

علیرضا کیهان پور