یادداشت؛ علیرضا کیهان پور:
«هیچ عشقی دوام و قوام نمی یابد، مگر خاصیتی داشته باشد که آدم را با خودش رو به رو کند.ما شیفته چیزهایی می شویم که باعث می شوند حقیقتی را در باره خودمان بفهمیم.دلباخته کسی می شویم که می تواند ما را در موقعیت احساسی قرار دهد که پیش و پس از آن شاید تجربه اش نکرده ایم.عتیقه ای آیینه ای که هرچه گرد و خاک روی اش را می تکانی، تصویری واضح تر از تو نشان می دهد! و عشق به کشاورزی و روستا و عشایر بخشی ...