فاخته- دکتر «مسعود غفاریان» فارغ التحصیل 1372 از دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز است و به گفته خود، پس از فراغت از تحصیل، طرح نیروی انسانی را در بندرعباس گذرانده و با اینکه استخدام در بخش دولتی در آن موقع، سهل تر بوده اما به دلیل آنچه که در ادارات دامپزشکی دیده، تمایلی به کار اداری نداشته و پس از مدت حضور در کار آزاد از ابتدای سال 91 در مراکز بسته بندی و کشتارگاه های مختلف به عنوان مسئول فنی، ارائه خدمت داشته و در حال حاضر نیز در یک سردخانه، به عنوان مسئول فنی بهداشتی، اشتغال دارد.

وی می گوید: حقوق ما حتی اگر طبق تعرفه هم باشد باز هم حقوقی نیست که در شان یک «دکتر» باشد و این موضوع، بزرگ ترین معضل است چرا که همه، شما را «دکتر» می دانند اما درآمد شما به اندازه یک «کاگر ماهر» است حتی اگر پرداخت شما طبق ماده 19 هم باشد که نیست باز هم فرقی نمی کند چرا که دلیلش این است که کارفرماها نیاز به مسئول فنی نمی بینند و اگر اجبار برداشته شود در حد یک درصد هم مسئول فنی را استخدام نمی کنند.

دکتر غفاریان با گلایه از شرایط موجود تصریح می کند که رضایت شغلی، فقط بحث مالی نیست اما چون قرارداد با کارفرما می بندم به عنوان یک کارگر هستم و او به عنوان یک کارگر به من نگاه می کند که البته این مورد و نوع رفتار به شخصیت کارفرما هم ربط دارد و خوب یادم می آید موقعی که بازرسان اداره می آمدند برای بازدید، کارفرما من را خطاب قرار می داد و با لحن بد  می گفت: «من مسئول فنی دارم» و به این شکل می خواست همه خطاها را به گردن من بیاندزد.

صدور پروانه کار برای مسئول فنی بیجا و مضحک است چرا که ما استقلال کاری نداریم

این دامپزشک اذعان می دارد که طبق قراردادی که ما داریم هیچ شخص ثالثی اعم از نظام یا سازمان نمی تواند وارد آن شود و این در حالی است که ما تعهد می کنیم که دستورالعل های دامپزشکی در این واحد اجرا شود و اگراجرا نشود در صورت مراجعه ما به اداراتی مثل اداره کار و ...، کارشناس اداره را به عنوان شاهد می گیرند و به نظر من با این شرایط، صدور پروانه کار برای مسئول فنی، بیجا و مضحک است چرا که ما استقلال کاری که نداریم و برای ما که کارگر دیگران هستیم «پروانه» معنا ندارد. «پروانه» برای مراکز مایه کوبی و کلینیک و ... است که مستقل هستند نه افرادی که حقوق بگیر دیگرانند!

وی یادآور شد: مهم ترین آسیب روحی و روانی این است که به عنوان یک «کارگر» به من نگاه می کنند و این حس بدی است که آزاردهنده است و بدترین آسیب به من و همکاران من است که جایگاه شغلی مطلوب و مناسب نداریم.

او می گوید: من در سردخانه ای که هستم که محموله های صادراتی دارد و برای نمونه برداری این محموله ها یک کارشناس از اداره می فرستند که این جا، جای سئوال دارد که؛ « پس، من چه کاره ام اینجا؟» و روزی به یکی از اینها گفتم آمدن شما برای نمونه گیری در شرایطی که من هستم یک توهین بزرگ به جایگاه من است که  کارشناس یادشده گفت: «به خاطر رابطه استخدامی شما با مجموعه این احتمال وجود دارد که شما نتوانید وظیفه خود را به درستی اجرا کنید!» و سئوال اینجاست، حال که خودشان می دانند درد چیست و مشکل کجاست؛ چرا نسبت به حل آن اقدام نمی کنند؟

نتیجه نهایی که گرفتیم این است که با کارفرما قرارداد نبندیم

این مسئول فنی بهداشتی متعقد است: رییس سازمان دامپزشکی کشور چند وقت پیش اعلام کردند حقوق مسئولین فنی کشتارگاه ها را سازمان دامپزشکی پرداخت خواهد کرد و این موضوع را در بودجه سال بعد یه عنوان یکی از اولویت ها دانسته اند هرچند که احتمالا مجلس آن را به جهت بار مالی رد خواهد کرد؛ اما وقتی که رییس سازمان این مورد را اعلام می کند یعنی اینکه جایگاه قانونی برای این کار وجود دارد و نباید ناامید شد چراکه همانطور که طبق رای مراجع ذیصلاح حقوقی اعلام شده نظارت یک کار حاکمیتی است که نمی شود به بخش خصوصی واگذار کرد و لذا باید اعتبارات مورد نیاز آن نیز در بودجه پیش بینی شود.

جدیدترین خبرهای حوزه دامپزشکی و صنایع دام و طیور را در کانال تلگرامی فاخته دنبال کنید. (کلیک کنید)

او در پایان به فاخته می گوید: برای حل مشکل مسئولین فنی باید روابط کاری و مالی مسئولین فنی با کارفرما قطع شود و اگر نظام سبز سلامت یا هر نهاد دیگری به این موضوع وارد شود که بخواهد حقوق را از کارفرما گرفته و به ما پرداخت کند قانونا جایگاهی ندارد چرا که هنگام عقد قرارداد با این شکل، کارفرما چک و سفته از ما می گیرد که بخشی از حقوق را برگردانیم و لذا حق و حقوق مسئول فنی در این صورت پایمال می شود و بحث های زیادی در این جهت شکل گرفته و نتیجه نهایی که گرفتیم این است که با کارفرما قرارداد نبندیم.

گفتگو: دکتر جلال غلامرضایی