یادداشت؛ علیرضا کیهان پور؛ روایت تفاهم نامه هایی به اعتبار اشخاص و نه جایگاه ها!

روئین تنان آرش و عدم جایگاه در مدیریت مدرن

منم، منم در جلسات هم اندیشی، یک گِرم هم نیست!

فاخته- برخی از مسوولان متاسفانه فکر می کنند کرونا تمام شده وبا برپایی جلسات پی در پی فقط به دنبال حرف های تکراری ودر نهایت امضای تفاهم نامه روی کاغذ ونه الزام آور به صورت رخ در رخ و عدم رعایت فاصله گذاری در یک فضای محدود وسرپوشیده اداری هستند که فقط گذشت زمان و پایش زمانه مهر تایید و یا عدم تایید بر آن خواهد زد.
این دور همی های هزینه بر در این شرایط یک نوع معارفه تشریفاتی است ونه تشکیلاتی! منجر به نتیجه ایده آل که گمشده اخلاقی سلسله مراتب اداری زمانه ما است.
فرض کنیم یک مدیرعامل مثلا یک شرکت سهامی پیشین گوشت(دهه ۱۳۶۰-۱۳۷۰) منصوب می شود و مگر می شود به عنوان مثال فردی از صنف واتحادیه قصابان به این مسوولیت برسد. لذا باید دنبال انتصاب شخصی ایده آلی باشند
که با آب، اقلیم، علوفه، نهاده ها، تغذیه، دارو، درمان، بهداشت، حمل ونقل و الزامات کشتارگاهی به طور نسبی آشنا ودر میان بهره‌برداران خاص آن بخش تخصصی و با اتکاء و توجه به عملکرد وکاریزمای شخصیتی اش تقریبا مورد وثوق کارشناسان و مخاطبین آن بخش تولیدی باشد چرا که اگر غیر از این باشد مانند این است که یک مدیرعامل شرکت کشتیرانی را از اتحادیه بنکداران بازار انتخاب و آنگاه در یک گشت دریایی طوفانی به علت عدم آشنایی با فن شنا متاسفانه غرق شود!.
البته این یک مزاح در عالم خیالی است که به تلخی یک شکلات درمانی است.
واما جلسات وبیناری ضد بیماری در این شرایط برگزار شود، آنگاه حوزه ریاست، مشاورین، روابط عمومی ، معاونین، مدیران کل، کارشناسان و افراد مرتبط هم به طور موضوع محوری می توانند در جلسات فوق حضور به هم رسانده و مسوول عالی نیز به احترام شان، شخصیت و جایگاه مدعوین مرتبط حداکثر ده دقیقه معارفه مجدد، خیر مقدم و توقعات خود از دستاوردهای هم اندیشی منتج به مصوبات اجرایی الزام آور را اعلام و دبیرخانه پیگیری این مصوبات در بازده های زمانی خاص با ارائه گزارشات علمی و عملی راهگشای مشکلات و بهینه شدن امور نسبت به گذشته شود.
فراموش نکنیم در فرآیند تکاملی مدیریت مدرن دوران معاصر، روئین تنان آرش که همه چیز را بدانند و خودشان به تنهایی بار امانت و وظیفه را بر دوش بکشند جایگاهی نداشته وبه نظر می رسد نخواهند داشت و تکرار " منم "، " منم " های مغرورانه از نظر وزنی در انتهای کار حتی به وزن یک «گِرم» هم نخواهد رسید و تاریخ و گذشت زمان همه ابعاد حقیقی عملکرد را بر ترازوی انصاف و تحلیل و نه تجلیل گرم، گرم آن را تا قیراط مدیریت محاسبه خواهد نمود. خداوندا:

"حاسِبوا أنْفُسَكُم قَبلَ أنْ تُحاسَبوا " را نصب العین همه ما در عالم معنا قرار بده.

علیرضا کیهان پور
پژوهشگر رسانه ای