فاخته_ آنچه که در نوک پیکان این مطلب، هدف قرار داده شده، دقت نظر در رویکردی است که تا کنون در رده های مختلف دامپزشکی از شهرستان گرفته تا سطوح ملی، توجه جدی به آن نشده و به جرات باید گفت که اصلی است فراموش شده!

این اصل، اصل مهم «پرورش مدیران» است حال در هر سطحی که می خواهید تصورش را داشته باشید چراکه این تصور، دخلی به اصل ماجرا ندارد.

بررسی انتصاب افراد مختلف در رده های مختلف شهرستانی تا کشوری در بخش های دولتی و غیردولتی دامپزشکی نشان می دهد کسانی که در سمت های مدیریتی و چه بسا کارشناسی قرار می گیرند عمدتا حاضر به پذیرش افرادی در کنار خود به عنوان دستیار "یا هرچه می خواهید نامش را بگذارید چرا که این نام هم اهمیتی ندارد" نیستند تا در خلال اخذ تصمیم ها و اجرای برنامه های مدیریتی و کسب تجارب ذی قیمت، فرایندهایی این چنین را به این دستیاران آموزش دهند و آنها را از ورطه آزمون و خطا در آینده برهانند. آزمون و خطایی که بعضا بیشترین هزینه ها و صدمات را به آن نهاد در رده های مختلف خود تحمیل می کند و چه بسا برخی اوقات کار از هزینه های مالی نیز فراتر می رود! و دلیل این عدم پذیرش را عمدتا جانشین پروری تصور می کنند نه مدیرپروری! و حلقه مفقوده این بحث را در دقیقا در همین جا باید جستجو کرد. ترسی که ریشه در باورهای غلط کنونی ناشی از عملکردهای غلط پیشینیان دارد.

البته، شاید شما با مطالعه آنچه عنوان شد؛ مباحث انتصاب مدیران و کارشناسان را در برخی موارد، تابع شرایطی نظیر؛ توصیه ها، روابط اجتماعی و ... بدانید اما این مورد هم در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی کند؛ چرا که حتی اگر آن «دستیار» آموزش دیده هم همراه با مدیری که او را آموزش داده، هردو در جریان تغییرات مدیریتی، کنار گذاشته شوند؛ مجموعه سازمانی می تواند به این مهم دلخوش باشد که فرد دیگری به جز مدیر یا کارشناس رفته از جایگاه، دارای تجارب مدیریتی مفیدی است که می تواند در مدیریت کنونی به عنوان مشاور از وی بهره گرفت و ذخیره ای استراتژیک برای دوره های بعدی مدیریت باشد.
اما نگاه خوشبینانه به موضوع می تواند این نوید را نیز بدهد که درصورت پیاده سازی چنین روندی در مجامع دولتی و غیردولتی دامپزشکی، بانک ارزشمندی از مدیران شامل دامپزشکان و سایررده های دامپزشکی، همواره در دسترس مدیران بالادستی قرار گیرد و قدرت انتخاب افراد برای پست های مختلف و بالاتر بیش از پیش افزایش پیدا کند و با تکیه بر این رویکرد، مدیرانی انتخاب شوند که از بدنه بخش دامپزشکی بوده و آشنا به تمام زیر و بم فرایندها و فعالیت ها باشند و در نتیجه ارتباطی سهل تر و سریع تر با جامعه مخاطب خود را برقرار نمایند. 

ناگفته نماند فراموشی این اصل تنها در دامپزشکی رخ نداده بلکه بسیاری از سازمان های دیگر نیز به این عارضه دچار هستند. 

دکتر هادی زارعی

مدیر مسئول