فاخته- برای چند مین بار است که مصاحبه یکی از افراد نوپا و تازه پا به عرصه گذاشته بخش تعاون یعنی سَمَنِ(NGO,s) آبزی پروران سردآبی کشور بدون رعایت حداقل های سواد رسانه ای و بی توجه به تبعات منفی حاشیه های آن به ویژه در این شرایط خاص اقتصادی که مستلزم آرامش و نگاه راهبردی با توجه به ظرفیت های آشکار و پنهان آن است متاسفانه خوراک خبری و تبلیغات منفی برای آن دسته از رسانه های منتقد و فرصت طلب آرمیده در دور و بَر آب های سرزمینی ایران؛ حال آگاهانه یا ناآگاهانه امنیت روانی قشر تلاشگر آبزی پرور ماهیان سردآبی کشور را در بدترین شرایط ممکن نشانه رفته و باید گفت این" کمان و کمانگیر" به دست کارنابلدش در حوزه علمی رسانه ای قرار گرفته و تا BBC, VAO, INTERNATIONL تیر را رها کرده و همه دستاوردها را به زیر سوال برده و متاسفانه آیین نامه و یا دستور العمل قانونی محدود کننده نیز به نظر می رسد که از طرف سازمان شیلات ایران وجود ندارد که بایدها و نبایدها را به این مدیرعامل مربوطه تذکر دهند که ترمز آن بخاطر مصلحت ها و امنیت شغلی آبزی پرور کشیده شده و یا یکبار برای همیشه به بازپرسی فرهنگ و رسانه قوه قضائیه معرفی تا بخش دولتی با مطالبه گری در بخش امنیت غذایی و روانی فضا را برای تولید کننده و جامعه بیشتر از گذشته امن و آرام کند.
ارائه آمار اشتباه بدون ارائه مرجع و ایجاد جّو تشویش و دلهره و نیش و نیشتر زدن به جامعه که هنر نیست! بلکه اوج بی هنری، رفع تکلیف و نهایت قلّه بی سوادی رسانه ای است که نیاز به تذکر قانونی، آموزش و تربیت رسانه ای دارد که دوغ و دوشاب نشود!.
در این مقطع که یک فرد خدمتگزار به تشخیص بالاترین مقام اجرایی کشور جای خود را به فرد خدمتگزار دیگری به عنوان سرپرست وزارت جهاد کشاورزی داده است، انتشار چنین مصاحبه هایی می تواند در این مقطع زمانی شبهه برانگیز بوده و موجب یک قضاوت ناصحیح از سوی مدیران جدید باشد که باید از این حریم مراقبت و محافظت نمود.
نگارنده این نوشتار نه ادعایی داشته و نه زاویه ای با برخی افراد موصوف را مهندسی شده دارد اما منشور اخلاقی رسانه ای حکم به آمدن میانه میدان می دهد که وجود و غُرش شیران بیشه رسانه ها، این رصدها و تحلیل محتواهای مصاحبه گران بخش غیر دولتی را دنبال می کند و ابتدا با تذکر انسانی، لسانی، مسوولانه، شفاهی و دوستانه در یک جمع دغدغه مند موضوع را در میان گذاشته و اگر تکرار دوباره شد باید دست به قلم شد و مستند ارائه نمود تا ثبت در تاریخ نوشتاری شود.
در اینجا لینک نوشتار قبلی (اینجا) در این راستا مجددا برای بهره برداری بیشتر مخاطبان گرانقدر تقدیم شده که این دومین کارت زرد حداقل رسمی به مصاحبه هایی که در دل تولید کننده و مردم مصرف کننده ترس و نامیدی و بذر دلهره می پاشند محسوب شده البته اگر گوش شنوایی داشته و داخل آن پنبه ریز نباشد.

آقای محترم مخاطب این نوشتار! ابتدا مسائل و مشکلات را در جمع خانواده وابسته به خود حل و فصل کنید، سپس مباحث درون خانوادگی را به بیرون و حاشیه در صورت حل نشدن بکشانید برای اینکه می دانیم مطالبه گر و کُنشگر مجموعه خود هستید زیرا اخلاق و امانتداری صنفی چنین حکم می راند که بیشتر مراقبت و دقیق باشید و اینجانب علیرغم تذکرات قبلی و قلبی و تعصبی به جایگاه جنابعالی و اخذ قول و قرار عدم تکرار مصاحبه های این چنینی از سوی شما به عنوان یک مسئول امانتدار و حرمتگرا حتی به این میثاق نانوشته پایبند نبوده و به تکرار آن اصرار ورزیده اید علاوه بر حق الناس، به شخصه ناراحت وگلایه مند بوده و هرگز نمی گویم که مشکلات بازار، قیمت ها، نهاده ها، صادرات و حمایت ها برای آبزی پروران ماهی قزل آلا در یکایک موضوعات وجود ندارد اما باید با همگرایی، هم اندیشی و در کمال آرامش و بدون ماهی گرفتن از آب گِل آلود!!! ، بهانه به دست فرصت طلبان خارج از کشور هرگز ندهیم.
«آغوش گرم آبزی پرور ایران به دنبال آرامش و پناه است و اگر قادر به حتی زمینه سازی مطلوب و حداقلی در این راستا هم نیستید لااقل سکوت بهترین روش و منش در این شرایط محسوب شده و متاسفانه شاید موجب از دست دادن ها و نرسیدن کمان و کمانگیر به هدف و دست نیازیدن به کمال و اخلاق ثبت و متاسفانه این روش های منسوخ تکراری نهادینه شود و هرگز چنین مباد؛ زیرا اصل کشور و تولید کننده است که باید به فکر و دغدغه برکت و گستره سفره غذای آنان از نان تا آبزیان بود.»

سخن پایانی؛ با احترام وافر به همه اعضای ورزشکار تیم های فوتبال کشورمان باید تذکر داد که روش و راه و مسیر مصاحبه احساسی برخی افراد؛ شبیه پنالتی زدن چرک «سید حسین حسینی» دروازه بان احساسی و بی اخلاق تیم فوتبال «استقلال تهران» و فاقد رعایت اصولی بازی جوانمردانه و منشور فیفا بود که حتی در لحظات پایانی وقت اضافه به تیم در هم شکسته هوادار در بازی روز شنبه ۲۶ فروردین ۱۴۰۲ در استادیوم آزادی تهران با نتیجه نتیجه عجیب ۶ بر یک در آستانه شهرآورد(دربی) شماره ۱۰۰ سرخابی های پایتخت بود که لکه ننگی بر دامان تیم استقلال نهاد زیرا اوج جوانمردی و فتوت در آن است که نباید برای هدف یا همان گُل در بازی دست به عمل تحقیر حریف زد، حرکتی که سال ها مانند رفتار غیر حرفه ای آرش برهانی مهاجم تیم ملی ایران مقابل دروازه خالی تیم خارجی دل همه پهلوانان عرصه ورزش را در سینه فشرد و زشت ترین و چرک ترین رفتار ورزشی را در دنیا ثبت نمود زیرا حرکت «حسینی» زیبا نبود و اگر بنده در این شرایط بودم و حریف ۵ بر یک عقب بود به پیروی از "اخلاق والای پوریای ولی و جهان پهلوان غلامرضا تختی" پنالتی را بیرون می زدم و در مقام و مقابل این تمثیل مع الفارق دل هواداران تیم فوتبال هوادار را علیرغم شکست سنگین نتیجه بازی نشکسته و با این حرکت شاید بیشتر و جاودانه تر در قلوب همه جا گرفته و حتی در سطح جهانی این رفتار توسط FIFA به عنوان یک الگوی رفتاری و احترام به قوانین بازی جوانمردانه در تاریخ ورزش یالان دنیا ثبت می شد که متاسفانه این مهم اتفاق نیفتاد و!!!.
احترام به تیم حریف، مخاطب و هوادار نه یک ضرورت بلکه یک نیاز و نهادینه کردن الگوی پهلوانی است که در عرصه قلم و رسانه به مراتب در جستجوی بهترین روش های ماندگار است. لطفا مواظب مصاحبه های دلسرد کننده خود در عرصه و فضای رسانه ها باشیم.
«آری! وقتی در محاسبات اخلاقی و رفتاری مقبول اکثریت مخاطبان خود دچار اشتباه و سقوط شویم بدانیم که «منچستر سیتی» هفت گُل از لیورپول خورد و آلمان هم در جام جهانی، برزیل را در خانه اشا با هفت گُل در هم کوبید اما این کاری که دروازه بان استقلال دیشب مهاجم تیم ملی ایران سال ها پیش به چرک ترین روش انجام دادند را هرگز با حریف در مقابل صدها دوربین، میلیون ها تماشاگر و طرفدار و لشگری از ناظر و حاضرانجام ندادند؛ لذا آقایان «سید حسین حسینی» و «آرش برهانی»! در عمل نشان دادید هنوز باید پشت نیمکت های دبستان تربیت اخلاقی را توسط معلمان بیاموزید و بدانید و بدانیم در میادین رسانه ها هم نیاز به تربیت شدن و الزام به رعایت نمودن کلیه جوانب منشور اخلاقی داشته و به قول معروف و مشهور جهان شمول باید "هَندِل ویت کِایر" را انجام دهید و دهیم و گرنه در اصل بازی را خود ما باخته‌ایم...».

علیرضا کیهان پور

نویسنده کتاب صنعت دریایی ایران از خزر تا مَکُران