حقيقتا اينكه بنويسيم چه انتظاراتي داريم قبلش بايد بنويسيم كه چه انتظاراتي داشتيم

انتظار اولمان اين بود كه كساني بيايند كه به صندلي ها اعتبار بدهند نه اينكه تازه به مدد صندلي ها براي خودشان اعتبار كسب كنند

دومين انتظارمان اين بود كه اعتبارات ناچيز نظام را صرف حق جلسه و اياب و ذهاب و كادو و حق ماموريت خود نكنند و براي اين كارهاي بيش پا افتاده چشمشان به كسيه نظام كه از محل حق عضويت همكاران است نباشد

سومين انتظارمان اين بود كه كساني كه در استانهاي دور دست زندگي ميكنند و مسئوليت دارند چگونه ميخواهند رفت و آمد كنند و بجز وقت و زماني كه نميتوانند براي نظام مركز بگذارند محل هزينه هاي رفت و بركشتشان راهم مشخص كنند هتل هواپيما غذا تردد داخل شهر و ....

بجز اين انتظارات اوليه
انتظار داشتيم لابيگري و ايجاد حلقه غير قابل نفوذ قدرت به اين وضوح و وقاحت در انتخابات شكل نگيرد كه گرفت يا حداقل علنا به همكاران غير رئيس نظام استان بگوييم كانديدا نشوند چون شكل مسخره اي به خود گرفت اين انتخابات براي انان